Afgelopen zaterdag stond een hutspottoernooi op de planning bij SV Mussel. Wat het met aardappels, wortels en ‘siepels’ te maken heeft weet ik niet. Maar goed, in het kader van het veertig jarig jubileum van SV Mussel, konden twee poules gemaakt worden met elk vijf teams. In één van die teams zat een speler die hier nader wordt toegelicht.
Het betreft een speler die zich graag in woord en geschrift laat gelden. Hij probeert met name in sterk geschrift de grens van toelaatbaarheid op te zoeken. Naar mijn bescheiden mening niet altijd op werkelijke feiten gebaseerd, maar op geflatteerde meningen. Echter, dat is voor eenieder die zich wil laten gelden in geschrift zijn goed recht. Uitgaande van mijn eigen positie en eigen persoon laat ik iedereen in z’n waarde. Voor sommigen, waaronder ook zeker ikzelf: “Blijf gewoon. dan doe je al gek genoeg.”
Echter in dit verhaal: wie de bal kaatst…. Nou is het kaatsen van de persoon in kwestie op het veld niet om over naar huis te schrijven. Gelukkig zit in zijn voetbal alsmede in zijn schrijven nog genoeg ruimte voor verbetering. Dat houdt wel in dat de verbetering op het veld minder is, maar verbetering in het schrijven kan zeker!
De eerste wedstrijd stond gepland om 15.15 uur. Geheel in ‘TKB’-kloffie gehuld zat hij al ruim voor 15.00 uur op de plek waar menig trainer heeft gezeten. Aangekomen om even over 15.00 uur vroeg ik hem hoe het voelde om op die plek te zitten. Een duidelijk antwoord heb ik niet mogen ontvangen. Mijn vermoeden is dat de zenuwen hem parten speelden.
Je zou verwachten dat de persoon in kwestie in het toernooi zou groeien, maar gaandeweg de eerste wedstrijd werd duidelijk dat hij al zijn goedbedoelde adviezen, ideeën, scherp geplaatste opmerkingen en in prettige discussies aangedragen argumenten zelf ook moeilijk tot uitvoering wist te brengen. De functie van ‘aanspreekpunt’ (lees aanspeelpunt) in de voorste gelederen is in praktijk toch moeilijker dan werd verwacht. Als excuus kun je natuurlijk aandragen dat er geen wekelijkse trainingen aan vooraf zijn gegaan en dat er al enige tijd geen bal is aangeraakt. Maar als ‘rasvoetballer’ is de techniek altijd wel aanwezig.
Lange ballen controleren, daar krijg je op zo’n mixtoernooi van jeugdige ouderen, toch de tijd en ruimte voor om dit tot een goed einde te brengen. Oog hebben voor medespelers die er beter voor staan. De ruimtes wel zien, maar niet er induiken, flitsende combinaties, omschakelen van aanval naar verdediging, formatie bewaken. Allerlei termen die in gedachten aanwezig zijn, echter qua uitvoering te wensen over laat.De aardappelen, wortels en ‘siepels’ zijn misschien hierin toch dubbelzinnig van toepassing?
Na een keurige vierde plek over het gehele toernooi hebben we nog uitgebreid geëvalueerd, zoals dat hoort. Deze evaluatie blijft ook, zoals ik vind dat het hoort, op de plek van evaluatie. Dat de gezelligheid boventoon heeft gevoerd staat als een paal boven water.
Dit verhaal is zeker niet bedoeld als vergelding, maar is met een knipoog geschreven. Aan eenieder om het goede eruit te halen: het is vaak te makkelijk om te oordelen over een ander. Vorm je mening op basis van feiten niet op meningen van anderen. Kijk eerst naar jezelf. Laat ieder zoveel mogelijk in hun waarde en blijf positief. Elk mens is uniek. De ‘uitgesproken’ meningen dus ook.
Show Comments (0)