Er moet mij iets van het hart. Sinds jaar en dag ben ik betrokken bij onze mooie vereniging, het is mij met de paplepel ingegeven, zullen we maar zeggen. Al die jaren heb ik me ingezet om mee te helpen met het reilen en zeilen binnen deze club. En gelukkig zijn er veel mensen binnen onze vereniging die zich, net als ik, met hart en ziel inzetten om de club draaiende te houden. Want het lijkt zo simpel. Een paar uurtjes trainen in de week en een wedstrijdje spelen in het weekend.
Maar om dit voor iedereen mogelijk te maken, zijn vele vrijwilligers dag in dag uit in touw. Dat begint op maandagmorgen en gaat door tot maandagmorgen een week later, elke week, elke maand, ieder jaar weer. Een beknopte opsomming van wat er zoal gebeurd in zo’n week:
- onderhoud sportcomplex (we krijgen regelmatig complimenten van bezoekers dat ons sportpark er zo mooi bij ligt, nou dat komt niet van de wind);
- kantine (is geopend als er activiteiten zijn, daarnaast moet er wel voorraad zijn anders is er niks te verkopen);
- schoonmaak van kleedkamers en kantine (nee, we hebben nog steeds geen kaboutertjes gezien);
- alle te spelen wedstrijden, van jong tot oud, moeten worden geleid (leiders, scheidsrechters, grensrechters en wedstrijdsecretarissen voor het contact met de bond, eigen teams en tegenstanders);
En dan heb ik nog niet gehad over de bestuursfuncties, ook onze bestuurders zitten niet stil (al denken sommige mensen dat ze niks doen) en een sponsorcommissie, die probeert geld voor de vereniging binnen te halen. Maar ook de Supportersclub die altijd in touw zijn bij thuiswedstrijden van het eerste elftal. We willen graag activiteiten, maar er moeten wel mensen zijn die dit organiseren, of helpen bij de organisatie.
Al met al komt er heel wat bij kijken voor die paar uurtjes sporten per week. Uiteraard willen we dan ook nog dat het allemaal betaalbaar blijft. Op alle werkzaamheden binnen de club kunnen we betaalde krachten zetten, goed voor de werkgelegenheid, maar zeer slecht voor onze eigen portemonnee, want de contributie zal met tientallen euro’s per jaar omhoog moeten. Zover willen we het toch niet laten komen?
Mensen, is het echt waar dat “men” steeds minder voor een ander over heeft, dat we steeds individueler worden? Nee toch?! Laat zien dat het bij v.v. Gasselternijveen niet zo is. Dus hierbij een oproep van een enthousiaste vrijwilliger!
Ik begrijp best dat niet iedereen wekelijks klaar wil en kan staan voor de club. Maar denk nog een keer extra na als je wordt gevraagd ergens mee te helpen, of er wordt een oproep gedaan via de mail, de site, Facebook of in een groepsapp. Vraag jezelf af of je toch niet een klein steentje wilt en kunt bijdragen voor deze fantastische club. Want let wel: het steeds kleiner wordende groepje “vaste” vrijwilligers, komt op een punt dat ze het bijltje erbij neergooien, omdat ze zo weinig respons krijgen van de leden en hun ouders.
Vele handen maken licht werk!!
Show Comments (0)