Mijn eerste kennismaking voor v.v. Musselkanaal met Simon Zoetebier was in september 1988. Mijn vader Batse wist mij te vertellen dat Musselkanaal een nieuwe trainer had voor het volgende seizoen: “En het is een hele beste”, aldus pa. “We hebben Simon Zoetebier aangetrokken”, verklaarde pa vol trots. Musselkanaal trok toen een trainer van naam aan die zijn sporen in het betaalde voetbal ruimschoots had verdiend en furore had gemaakt als trainer in het amateurvoetbal.
Vanaf het begin kende ik Simon niet anders dan iemand die verschrikkelijk fanatiek was. Bijna alles moest wijken voor het voetballen. De eerste weken in het seizoen 1989/1990 ging het ook heel voorspoedig. Maar toen kwam de Winkelweek. Zoetebier had inmiddels begrepen dat veel jongens op de zaterdagavond op stap gingen. Dat kon Simon Zoetebier zich niet voorstellen en hij belegde gewoon een trainingskamp. Op de zaterdagmiddag toog de selectie naar Gasselte en pas op zondagmiddag kwam het weer terug. Er werd nog gewonnen ook!
Later in het seizoen viel uit bij ZNC eigenlijk de beslissing. Een heel fanatieke en driftig meelevende Zoetebier zag zijn ploeg winnen en na afloop analyseerde hij al dat het kampioenschap zijn ploeg eigenlijk niet meer kon ontgaan. De week hierop werd het kampioenschap ook binnengehaald: Wessel Woortman speelde toen de sterren van de hemel en Simon Zoetebier ontpopte zich als ‘zaakwaarnemer’ van Wessel. Niet veel later maakte Wessel bekend dat hij bij Musselkanaal bleef en Zoetebier kreeg nogal wat hoon over zich heen van de critici. Niet van de Musselkanaalsters want die waren van mening dat hij perfect werk had geleverd door Wessel voor Musselkanaal te behouden. De critici beweerden echter dat Zoetebier voor eigen roem bezig was. Met Woortman zou hij veel meer kans hebben om Musselkanaal naar de eerste klasse te loodsen.
Dat Simon Zoetebier ook wel eens te fanatiek was bleek al snel in het nieuwe seizoen. Hij rende weer eens het veld in na een scheidsrechterlijke dwaling en dat leverde hem drie wedstrijden schorsing op. Zoetebier was ook nooit bang om impopulaire maatregelen te nemen. In een belangrijke wedstrijd tegen Veendam 1894 stond keeper Edwin de Boer te schutteren. Robert Muller moest zich omkleden en zonder een spier te vertrekken wisselde Zoetebier Muller voor de teleurgestelde De Boer.
Het volgende seizoen (1991-1992) zou een memorabel jaar worden. Zoetebier kreeg allereerst de wind van voren van Martin Koeman. Woortman kon naar FC Groningen maar Zoetebier wist hem wederom te behouden voor de Groenwitten: “Ik vind het een kwalijke zaak als ik merk dat de desbetreffende trainer tegenwerkt”, aldus Koeman. Zoetebier had schijt aan die woorden: “Ik heb er nog steeds veel zin in na 24 jaar trainerschap. De club wil hogerop en dat spreekt mij aan” verklaarde hij. Halverwege dat seizoen stond Musselkanaal aan kop. In de wedstrijd uit bij Noordster laaiden de emoties ook bij Zoetebier hoog op. “Schuimbekkend, hij had het speeksel achter zijn oren, rende Zoetebier het veld in om verhaal te halen bij de scheidsrechter”, aldus het relaas van verslaggever Henk Mulder.
Zoetebier was nogal verbaasd over alle nabeschouwingen die in de krant kwamen. “Ik word als kwaaie pier afgeschilderd, zou de aanstichter zijn van alle commotie en dat lijkt nergens op. Wat is voetbal zonder emotie?”, aldus Simon Zoetebier. Aan het einde van dit seizoen speelde Musselkanaal een beslissingswedstrijd tegen Nieuw Buinen in Stadskanaal. Na afloop sprak ik Simon Zoetebier en wat was hij teleurgesteld. Lange tijd de fiere koploper en dan in de beslissende wedstrijd het laten afweten. “Helaas valt er op de overwinning van Nieuw Buinen weinig af te dingen”, was het alleszeggende commentaar van de trainer.
Het vierde jaar van Zoetebier bij Musselkanaal was er een met ups en downs. Simon Zoetebier vond het wegvallen van Woortman een groot verlies en moest nog afwachten of Henk Honken weer terug kwam op het oude niveau. Op 22 november van dat jaar maakte de trainer bekend dat hij Musselkanaal aan het einde van het seizoen zou verlaten. Het trainingsveld was de oorzaak van zijn vertrek. Wat ging het er om weg tijdens een bestuursvergadering! Zoetebier foeterde richting voorzitter Zuur en het escaleerde. De emoties laaiden hoog op en Zoetebier verklaarde later ook dat dit nooit had mogen gebeuren. Zoetebier genoot wel respect bij de club al had hij weleens moeite met de manier waarop sommige supporters hun kritiek nooit onder stoelen of banken staken.
Zoetebier stond er ook om bekend in de voorbereiding heel hard te trainen. “Ik was niet anders gewend als speler”, lachte hij altijd het commentaar van de jongens weg. Simon Zoetebier was helemaal bezeten van het spel, altijd enorm fanatiek en had soms ook momenten dat het allemaal even te gek werd en dan kon het weleens uit de hand lopen. Gelukkig had hij die zelfkritiek wel. Musselkanaal plaatste zich toch nog voor de nacompetitie maar ASVB was daarin te sterk en zo kwam er na vier jaar een einde aan het trainerschap bij Musselkanaal. Op een afscheidsavond in de kantine viel hem een grote, welverdiende hulde ten deel.
Net voor de Kerstdagen van 1996 werd bekend dat Simon Zoetebier voor de tweede keer als trainer aan de slag zou gaan bij Musselkanaal. Hij tekende een contract voor twee jaar. Musselkanaal was gedegradeerd naar de vierde klasse en werd het jaar erop met Simon Zoetebier glansrijk kampioen. Wat me nog het meest is bijgebleven van dat seizoen was de emotie van Zoetebier in de beslissende wedstrijd tegen Wedde. Zijn ploeg stond met 2-0 achter en Zoetebier rende met de paraplu in de hand het veld op, om de scheidsrechter op andere gedachten te brengen. Gelukkig voor hem kwam het in de tweede helft nog allemaal goed.
Het seizoen erna zou uitgroeien tot één met een geweldige slotfase. Musselkanaal plaatste zich voor een nacompetitie met Actief en SC Erica. Erica had met grotere cijfers van Actief gewonnen dan Musselkanaal, dus moesten de groen-witten de laatste wedstrijd van SC Erica winnen om promotie naar de tweede klasse af te dwingen. Alles stond bij de thuisclub klaar om de promotie te vieren. Zoetebier aanschouwde dat alles vooraf heel goed en wist zijn team zo te motiveren dat het zowaar wist te winnen, SC Erica met een enorme kater achterlatend. Musselkanaal promoveerde naar de tweede klasse, maar het mooiste moment voor mij kwam na de wedstrijd in de nabeschouwing. Ik interviewde Zoetebier voor de LOK (Lokale Omroep Kanaalstreek): “Je flikt het toch maar weer Simon, je promoveert weer met de club, wat toch een ongelofelijke prestatie”, zei ik. Wat ik nog nooit meegemaakt had met Zoetebier gebeurde toen: hij kon geen woord meer uitbrengen en de tranen biggelden hem over de wangen van emotie, zo geroerd was hij door de prestatie. De ‘harde’ Simon Zoetebier liet zich hier opeens van een heel andere kant zien. Uniek om dit mee te mogen maken.
Op het voetbalgala in Vlagtwedde kreeg Zoetebier een soort prijs van verdienste. Hij kreeg een fraaie standaard, de ‘Ogge de Poggelaar’-trofee. De prijs bleek geen lang leven te beschoren. De nodige consumpties zorgden ervoor dat een van de spelers per ongeluk (?) de trofee vernielde. De nuchtere Simon Zoetebier en vrouw Gerry konden dit totaal niet waarderen. Zelden twee mensen gezien die zo hun ongenoegen lieten blijken. Met Gerry Zoetebier noemen we wel iemand die er bijna elke wedstrijd bij was als Simon weer een wedstrijd moest voetballen met Musselkanaal.
In november 1999 gaf Simon Zoetebier te kennen dat hij aan het einde van het seizoen wilde vertrekken. Binnen een paar weken had de club in Hennie Hemme een nieuwe trainer. Toen dat bekend werd, reageerde Zoetebier furieus. Hij voelde deze handelswijze als een dolksteek in de rug. Simon voelde zich flink teleurgesteld in de mensen van Musselkanaal. Hoewel hij zijn trainersloopbaan wilde beëindigen ging hij toch door en ging hij uitgerekend naar Stadskanaal. Toch bleef Zoetebier een gentlemen, hij wilde met opgeheven hoofd vertrekken bij zijn club en maakte het seizoen ook keurig af, Musselkanaal speelde zich veilig en niet veel later nam de club opnieuw afscheid van hem. Zeven jaar heeft de aimabele trainer uit Annen de club vertegenwoordigd.
Nog eenmaal zou Simon Zoetebier terug komen als trainer. In begin 2004 ging het niet langer tussen de groep en trainer Jan Wardenburg. Aan mij de schone taak om Simon te polsen of hij nog een keer de kar wilde trekken om Musselkanaal te behouden voor de tweede klasse. Na een telefoongesprek van een kwartier waren we het al snel eens. Hij zou voor de derde keer als trainer bij Musselkanaal aan de slag gaan. Louter positieve reacties vielen hem ten deel. Het schokeffect werkte wel want de eerste wedstrijd uit bij Peize werd er direct met 4-1 gewonnen.
Simon had nog niets van zijn fanatisme verloren, een kwartier voor het einde stoof hij het veld in en kon met rood vertrekken. In de laatste wedstrijd tegen Helpman haalde hij zelfs Henk Honken weer van stal. Honken scoorde in de wedstrijd tegen Helpman ook nog eens twee keer, daarmee het gelijk van de trainer weer eens te bewijzen. Uiteindelijk lukte het Musselkanaal in de nacompetitie niet om het vege lijf te redden. Zoetebier ergerde zich groen en geel aan van alles en nog wat. “Om knettergek van te worden”, verklaarde de trainer die dus niet op een mooie manier afscheid nam van zijn club.
Zo voelde Simon het wel, zijn club. In al de jaren erna bleef hij samen met zijn vrouw Gerry een trouw supporter van Musselkanaal. Heel vaak was hij bij een thuis- of uitwedstrijd aanwezig. Hij had nog altijd vele contacten in Musselkanaal. Hij heeft vele clubs getraind, maar aan Musselkanaal bewaarde hij toch wel de mooiste herinneringen. Dit seizoen had ik hem helaas nog niet gezien. Daarom was ik, en ik denk iedereen, verbijsterd toen we hoorden dat Simon Zoetebier op woensdag 5 oktober op 78 jarige leeftijd was overleden.
Een groot sportman en trainer is van ons heengegaan. Bij Musselkanaal zullen we hem nooit vergeten. We wensen zijn vrouw Gerry en alle naaste familie heel veel sterkte toe in deze voor hun ongetwijfeld moeilijke periode. Zondag bij de wedstrijd tussen Musselkanaal en Stadskanaal zullen we stil staan bij het overlijden van Simon Zoetebier.
Namens iedereen van v.v. Musselkanaal: SIMON ZOETEBIER BEDANKT!
Bert ten Hoff
Show Comments (0)