Geen Oranje op het Europees Kampioenschap in Frankrijk komende zomer. In 2014 nog de nummer drie van de wereld en nu niet geplaatst voor een eindtoernooi waar Albanië, Noord-Ierland en IJsland wel van de partij zijn. Een klein drama voor het Nederlands voetbal, dat het in clubverband al zo enorm lastig heeft. De Eredivisie is vermakelijk, maar stelt kwalitatief natuurlijk niet veel meer voor ten opzichte van de grote competities in Engeland, Duitsland en Spanje. In de Europa League waren de Nederlandse ploegen slechts figuranten en alleen PSV geeft de Nederlandse voetballiefhebber nog een beetje hoop door verrassend te overwinteren in de Champions League. Als je het mij vraagt een incidentje door een sterk aankoopbeleid van de Brabanders, maar dat terzijde….
Na het missen van het EK is er hevige kritiek ontstaan op de KNVB en alles wat daarmee te maken heeft. Deels begrijpelijk, omdat er rondom het Nederlands Elftal natuurlijk twijfelachtige beslissingen zijn genomen. Zeker als het aankomt op het aanstellen van de bondscoach, maar aan de andere kant: achteraf is makkelijk praten. Als Guus zich gewoon had geplaatst was er geen vuiltje aan de lucht geweest, maar nu staat gelijk het hele land op z’n achterste poten!
Ook ‘onze’ jeugdopleiding krijgt behoorlijk wat kritiek te verwerken. Jarenlang bracht ons land grote voetballers voort en nu het even wat minder gaat zouden we onze jeugd niet op de juiste manier opleiden? Daar slaan we met z’n allen natuurlijk een beetje in door, want nog steeds willen (grote) clubs uit het buitenland maar graag een kijkje nemen in de keuken van de jeugdopleidingen van Feyenoord, Ajax, AZ en PSV. Zou dat het geval zijn als we er opeens helemaal niets meer van kunnen? Het is wel een feit dat in andere landen veel van de Nederlandse trainingsmethoden zijn ingepast in hun eigen voetbalcultuur en dat ze daarmee een inhaalslag hebben gemaakt ten opzichte van het ‘Hollandse’ opleiden. Wij hadden misschien ook wat vaker bij de buren moeten kijken, maar als iets goed gaat waarom zou je het dan veranderen?
Nederlandse talenten zouden mentaal weerbaarder moeten worden en ook fysiek leggen we het in veel gevallen af ten opzichte van de grote voetballanden om ons heen. Ongetwijfeld kunnen we in onze opleiding op deze punten nog stappen maken, maar spelers mentaal veel weerbaarder maken in onze huidige maatschappij is mijns inziens bijna een onmogelijke opgave. Nederland is één van de meest welvarende landen ter wereld en veel kinderen groeien op in een veilige omgeving. Dat is iets waar we dankbaar voor mogen zijn, maar de keerzijde is wel dat onze jeugd ook lang ‘klein’ wordt gehouden, dat zorgen worden weggenomen en problemen in veel gevallen niet meer zelf opgelost hoeven te worden. Dat maakt mensen kwetsbaarder als ze op latere leeftijd tegen tegenslagen oplopen.
Het is geen toeval dat veel ‘grote’ spelers in veel gevallen geen gemakkelijke jeugd hebben gehad en juist niet in enorme welvaart zijn opgegroeid. Die kennen de klappen van de zweep en blijven dan later juist wel op de been als het even tegenzit. De ‘JA, MAAR’-cultuur, herkenbaar voor elke ouder, docent en trainer, die nu in ons land is ontstaan hebben we met z’n allen zelf gecreëerd. Nederlanders wijzen graag naar anderen, maar misschien moeten we allemaal eens een keer goed in de spiegel kijken. Eigenlijk zijn we namelijk allemaal een beetje schuldig aan het feit dat veel grote talenten maar geen grote spelers worden op dit moment. Want onze jeugdopleiding? Die behoort nog steeds tot de besten van de wereld en daar moeten we juist trots op zijn.
Show Comments (0)