Voor sommige welvarende verenigingen is het tijd om een trainingsweek te organiseren richting de zon. Voor de meeste voetballers is het elke zondagochtend angstig naar buiten kijken en hopen dat het niet te hard gevroren heeft. En je altijd weer afvragen waarom je oefenwedstrijd niet afgelast wordt.
Ik had er zelf ook altijd een hekel aan, zeker omdat je als keeper al weinig beweging krijgt. Een lange broek aan tegen de kou, dat verdient ook geen modeprijs. En als het echt niet te doen was smeerde ik tijgerbalsem op mijn handen, alleen duurde dat zo lang voordat het begon te werken dat alleen mijn bier warm werd in de derde helft. Helse tijden voor elke sportman.
Maar het meeste medelijden had ik wel met Klaas, een ouderwetse linksachter met een bijzonder loopvermogen en een onzichtbare persoonlijkheid. Deze man had het altijd koud. Dat was vooral te merken aan de manier hoe Klaas praatte, hoe langer zijn ‘R’ rolde, des te kouder het was.
Zelfs als de sprinkhanen zuchten van de verzengende hitte wreef Klaas nog met verkrampte handen over zijn koude bovenbenen. Ook als één van de weinigen is Klaas groot fan van het gat in de ozonlaag. Dik ingepakt met sjaal en muts stond hij te protesteren op de klimaattop in Parijs aan het einde van vorig jaar, maar zoals het nu lijkt gaat Klaas een leven lang vol bibbers tegemoet.
Show Comments (0)