Het is als een jongensboek: na een jaar niet te hebben gespeeld als gevolg van een knieblessure, begon Koen Hateboer afgelopen zondag als basisspeler aan de wedstrijd tussen Nieuw Buinen en SC Joure. Slechts een aantal minuten had de aanvaller nodig om de 0-1 op het scorebord te zetten. Een treffer die achteraf de winnende treffer bleek. Het leverde de oranjehemden drie zeer belangrijke punten op in de strijd tegen degradatie. Voor Hateboer was het een bekroning op een periode van hard werken: “Eerlijk gezegd had ik het voetbal al een beetje opgegeven.”
Kraakbeen en spuiten
Terug naar de uitwedstrijd tegen Bergum, toen voor Hateboer het noodlot toesloeg: “In die wedstrijd ging ik voor de derde keer door mijn knie. Het resultaat was een forse beschadiging van het kraakbeen.” Een operatie volgde voor de ongelukkige voetballer, maar deze bood niet voldoende soelaas. De pijn bleef en van een terugkeer op de velden was geen sprake: “Eind december kwam de fysiotherapeut met het idee om een spuit in mijn knie te zetten. Een goede keus, want hierna kon ik pijnvrij bewegen en kon ik de looptraining hervatten. Daarna ging het snel, met als beloning een basisplaats in de wedstrijd bij Joure!”
Intikken en koppen
En in die wedstrijd was er dus direct een hoofdrol voor de man die vorig seizoen clubtopscorer van Nieuw Buinen werd: “Het was een intikker, dus het was niet de mooiste goal die ik ooit heb gemaakt, maar het gevoel was wel lekkerder dan ooit! Na de wedstrijd voelde ik me nog steeds geweldig, hoewel ik wel volledig gesloopt was. Ze hebben me ongeveer van het veld moeten dragen, haha.” Want waar het de bedoeling dat Hateboer na maximaal een uur speeltijd het veld zou verlaten, kozen de spits en zijn trainer voor het volmaken van de wedstrijd: “Joure was alleen maar gevaarlijk via corners en vrije trappen. Verdedigend heb ik hierin mijn steentje aardig bijgedragen.”
Winnen en handhaven
Door de winst op Joure houdt Nieuw Buinen zicht op de ploegen boven hen, hoewel er nog wel de nodige punten behaald moeten worden om ook volgend seizoen eersteklasser te zijn: “Voor de winterstop behaalden we maar zeven punten, dus er moest wel het nodige gebeuren. Na de hervatting hebben we zeven uit drie, dus het begint erop te lijken.” Toch ziet Hateboer nog wel ruimte voor verbetering, voor de ploeg die wat hem betreft in de eerste klasse hoort: “Nieuw Buinen mag gewoon niet degraderen uit deze klasse, dat wil ik niet op mijn geweten hebben! Wanneer we dat met z’n allen weten te bereiken, dan is mijn seizoen geslaagd.”
Niet opgeven, altijd doorgaan
Maar als we tussen de woorden luisteren is eigenlijk de conclusie dat Hateboer nu al dolblij is: “Ik had het al een beetje opgegeven. Ik ging ook niet altijd meer kijken bij de jongens, puur omdat ik het niet aan kon zien. Dan wilde ik zelf mee doen, om die jongens te helpen. Ook vond ik het verschrikkelijk om elke keer de vraag te moeten beantwoorden wanneer ik weer fit was.” De aanvaller weet donders goed dat de interesse gemeend en oprecht was, maar toch stond het hem wel eens tegen om opnieuw hetzelfde verhaal te vertellen: “Dan ben je er wel een beetje klaar mee en helemaal als het maar niet beter wordt. Er zat dus geen vooruitgang meer in mijn herstel en als allerlaatste optie hebben we er voor gekozen om die spuit maar wel te zetten. Ik ben dolblij dat het sinds dat moment weer beter en beter gaat!”
Show Comments (0)