Column: Dagboek van een Goddelijke Kanarie deel 5

Een zomercolumn over een dagboek van een Goddelijke Kanarie.

21 April 2020

Soms zijn bier en bitterballen op elk willekeurig tijdstip tijdens toenemende versoepelingen lekker….punt! Zoals u wellicht weet, ben ik vandaag jarig, Lief Dagboek. 49 Alweer. Zou u ook niet zeggen hè? Weet ik. Vandaag geen visite gehad natuurlijk. Dat mocht niet en dat kon niet. Als een soort tegenprestatie heb ik vanavond in het donker maar een minuut of tien staan klappen op onze oprit voor alle koene ridders en ridderessen van de zorg. Het voelde wel een beetje ongemakkelijk, Lief Dagboek, want wat zullen de buren wel niet gedacht hebben. Nou ja, het was voor een goed doel, zullen we maar zeggen.

30 April 2020

Het was op zijn zachtst gezegd een meeslepende dag vandaag. Aan de ene kant hoopgevend vanwege de aanhoudende dalende trend in de besmettingen natuurlijk, maar aan de andere kant blijft alles zo onduidelijk, ongrijpbaar, onzichtbaar, maar vooral zo onzeker, Lief Dagboek! Over intelligent, onduidelijk en ongrijpbaar gesproken. Weet u wie ik vanavond tijdens mijn avondwandeling na lange tijd weer tegenkwam in het Engbert Drenthbos? Romano uit het Westen! Trouwste kameraad Joe steeds in zijn onmiddellijke nabijheid. Hij en Joe leven dus nog gewoon. En hoe! U weet wel, Romano uit het Westen, onze gepensioneerde Goddelijk kap- en draaimirakel van weleer. De personificatie van Haarlemmer Olie. Onnavolgbaar vooral. Voor een ieder. In alle denkbare opzichten. En dat maakt hem uiteraard speciaal.

Landmijnen

Naar verluidt houdt Romano zich tegenwoordig veelal bezig met het opsporen van landmijnen uit de Tachtigjarige Oorlog rond De Burcht van Wedde. Met tot nu toe weinig succes, maar daar gaat het Romano niet om, denk ik. Ik was om heel eerlijk te zijn blij, om niet te zeggen verrukt, dat ik hem na lange tijd weer zag. Maar ik schrok me tegelijkertijd wel zowat een driedubbele nekhernia toen hij steeds dichter- en dichterbij kwam. Ik probeerde me echt aan de anderhalve-meter-maatregel te houden, maar Romano was daar ronduit wars van. Hij heeft het niet op de anderhalve-meter-maatschappij. Romano denkt in complottheorieën en om dat te benadrukken tongzoende hij mij midden in het bos zomaar in mijn linker oor. Jakkes, Lief Dagboek!

Litertje Glorix

Toen ik niet veel later thuiskwam voelde ik me vreemd. Het weerzien was aangenaam, maar wat nou als Romano…… Om aan alle schurende onzekerheden meteen maar een einde te maken heb ik zojuist een half litertje Glorix in mijn oor gegoten en de rest opgezopen, Lief Dagboek. Dat kon geen kwaad toch? Ik denk wel dat ik nu maar naar bed ga. Tot morgen.

2 Mei 2020

Het spijt me oprecht, Lief Dagboek, maar ik was gisteren echt niet in staat om u te berichten. Ik voelde me namelijk nogal slecht. Misselijkheid, buikpijn, overgeven, diarree. Hoewel ik me wel wat zorgen maak, denk ik niet dat het Corona is. De symptomen zijn gewoon anders. Mijn ouders hadden vroeger overburen met een kreupel stokoud poedelachtig asbakkenrashondje, luisterend naar de prachtige naam van Fia. En de drollen van Fia waren doorgaans wit. Echt waar. Komt dat ook wel bij mensen voor en zou dat dan van de leeftijd kunnen komen, vraag ik me ineens af. Of zou Fia ook weleens aan de Glorixfles hebben gesnoven? Ik voel me ineens toch weer niet zo lekker worden. Welterusten maar weer, Lief Dagboek.

15 Mei 2020

Ik denk eerlijk gezegd niet dat u me meteen zult geloven, maar ik werd vanochtend gewekt door het vreselijk nietszeggend, zwartgallig stemgeluid van onze niet te missen siepelmagnaat René Oetdhaaijer (Let op: zwart qua stemgeluid! In dit zinsverband heeft het woord zwartgallig niets, maar dan ook helemaal niets te maken met huidskleur of ras, laat dat vooral klip en klaar zijn….). Zelfs Renées stem is zwaar. Helemaal in de ochtend. René was op de regionale radio. Radio Noord. Edwin op Noord. Achterlijk vroeg in de morgen, wanneer alle zichzelf respecterende preventief opgehokte en opgefokte braadhanen en kuifkanaries nog lang en breed op stok zitten. René vertelde over de Voetbalvereniging Veelerveen, De Goddelijke Kanaries, een eerste elftal en over zeer nabije fijne toekomstmuziek. Blijmoedige juveniele toekomstmuziek en meer dan twintig selectiespelers. Hoogtepunt van het radio-interview vond ik de vraag van Edwin aan René over hoelang René zich al inzet voor de club. “Mijn hele voetballeven”, antwoordde René. Lachen, Lief Dagboek, want bij René spreken we dan over een periode van 1995 tot en met 2020 van ongeveer 270 speelminuten in de aller- aller diepste krochten van het Kelderklassevoetbal, waarvan 10 effectief en 260 levensbedreigend destructief. Het is maar net wat je een heel voetballeven noemt. Wist Edwin op Noord veel. Die dacht vermoedelijk dat het een kwart eeuwigheid betrof.

4 juni 2020

Eindelijk maar toch, Lief Dagboek. We mochten het veld weer op! Van het landelijk Outbreak Management Team, kortweg OMT mocht het al een paar weken, maar op het Erik-Rouppé-sportpark in Veelerveen kon desondanks nog even niet gespeeld worden. Bij de Gemeente Westerwolde had men bedacht dat er zo richting de eerste verdere versoepelingen nog wel gauw een paar strontkarren vol geelzand over de velden uitgestrooid kon worden, om de door onze wentelploegen René Oetdhaaijer en Wubbo z-side Mulder veroorzaakte loopgraven enigszins op te vullen. Mochten we eindelijk, konden we niet…..  Hoofd afdeling Geelzand bij de Gemeente Westerwolde Boske Tuize wist natuurlijk weer van niks.

Hangende onderpens

Hoe dan ook. 4 Juni 2020 zal voor altijd in mijn herinnering blijven, Lief Dagboek, want het was hemels om terug te zijn. De anderhalve-meter-maatregel was betrekkelijk eenvoudig te handhaven. Het was bij de meeste spelers technisch namelijk gewoon niet mogelijk om dichterbij te komen. Mooi om te zien was dat bepaalde rituelen ook na tien weken Covid-19 onaantastbaar bleken. Daar zou zelfs een periode van twaalf jaar niets aan veranderen, denk ik. Onze trainer Folcao Penzinho do Nascimento probeerde na een minuut of tien namelijk een bal over afstand te geven, maar zijn hopeloos uit de richting geraakte poging strandde per ongeluk al na een paar meter in de hangende onderpens van Wubbo z-side Mulder. Wubbo als zo vaak op het verkeerde moment op de verkeerde plek. Twee handen in de lucht, verongelijkt gezicht, wenkbrauwtjes gefronst, dampende badmuts, brillenglazen beslagen, hoop lawaai, trekkebenende rondjes. Als dat van een stervende dodo. Och wat had ik dat gemist, Lief Dagboek! Het emotioneerde me gewoon een beetje.

11 juni 2020

Onze hoofd niet-ter-zake-doende-randperikelen Wubbo z-side Mulder heeft er alweer een taakje bij gekregen, Lief Dagboek. Hij is namelijk kortgeleden door het bestuur aangesteld om de door onze regering aangekondigde verdere versoepelingsmaatregelen binnen de voetbalvereniging Veelerveen in goede banen te leiden. Wubbo had daarom een Veelerveenster equivalent van het OMT in het leven geroepen. Het Kanarie Outbreak Negotiation Team. Kortweg KONT. Toen Wubbo werd geattendeerd op de wat ongelukkige afkorting heeft hij de tenaamstelling meteen gewijzigd en vernederlandst in het…..…… Kanarie Uitbreek Team! In deze hoedanigheid loopt Wubbo nu de hele dag druk te doen met waarschuwingsstickers, reageerbuizen, desinfecterende gel, vacuümpompen, wattenstaafjes, gasmaskers, baarmoederhandschoenen, rolbandmaten, uitstrijkjes, badmutsen en spatschermen, Lief Dagboek! Je blijft toch gewoon hardop lachen met die vent….

10 juli 2020

Na een paar schamele weekjes trainingsarbeid zit het er noodgedwongen alweer op, Lief Dagboek! Na een week of vijf getraind te hebben, moeten de grasmatten binnen onze gemeente rusten om te kunnen herstellen van de belasting van de voorbije maanden (…….). Het is niet anders. Zou het hoofd van de afdeling Geelzand van de Gemeente Westerwolde dezelfde zijn als het hoofd van de afdeling Graszorren, vraag ik me zo ineens af, Lief Dagboek? Maakt ook niet uit. Het goede nieuws is dat de Voetbalvereniging Veelerveen, De Goddelijke Kanaries, en dan met name natuurlijk De Goddelijke Kanariekuikens, weer flink nieuw, of beter gezegd hernieuwd, leven is ingeblazen. Het Goddelijk Kanariekuikenleven doet er straks weer toe op de zondagmiddagen. And that matters, because all lives matter….

Erik Rouppé

Tags:

  • Show Comments (0)

Je emailadres wordt niet gepubliceerd. Benodigde velden zijn gemarkeerd met *

Reactie *

  • naam *

  • email *

  • website

You May Also Like

René Nijgh: “De zaal in”

Het is winterstop. Voor de meeste voetbalclubs het moment om met de echte liefhebbers ...

Arie Weits: “De tussenbalans”

Het einde van het jaar nadert, dus tijd om terug te blikken op de ...

Peter Kroezenga: “Matchfixing”

Gokken, gokken, gokken: vandaag de dag kun je overal je geld op inzetten. Of ...