“In de wedstrijden tegen Rolder Boys ging het er altijd stevig aan toe”, aldus de nu 68-jarige Moek. Binnen de lijnen, maar ook buiten de lijnen was het fanatisme groot: “Destijds liep bij derby’s het hele dorp uit. Wanneer Zuidlaren of Rolder Boys op bezoek kwam, dan was het volle bak. En dan was het negentig minuten hard om hard.” Om vervolgens na de wedstrijd onder het genot van een biertje weer vrede te stichten.
Wanneer we vragen naar de bewuste editie van 1989 geeft Moek aan er niet veel herinneringen aan te hebben. Volgens hem heeft dat waarschijnlijk met het resultaat te maken: “Gewonnen wedstrijden, of wedstrijden waarin je goed speelde, worden vaak beter onthouden dan potjes waarin je van het veld wordt gestuurd, haha!” Wel kan Moek de duels met ‘rooie’ Geert van der Velde herinneren: “Een verdediger die van uitdelen hield. En ik was ook wel van het stevige werk, dus wij waren flink aan elkaar gewaagd.”
Met de nek
De nu in Eext woonachtige oud-voetballer heeft een indrukwekkende carrière achter de rug, waarin hij behalve voor Annen ook voor WKE speelde: “Dat was een geweldige tijd, met onvergetelijke wedstrijden tegen Emmen. De overstap naar WKE werd mij wel gegund, maar wanneer ik in die tijd bijvoorbeeld naar een buurclub als Rolder Boys was gegaan, dan had het hele dorp mij met de nek aangekeken.” Wat dat betreft ziet Moek dat er veel veranderd is in de loop van de jaren.
Hechte teams
“De teams waar in speelde waren hechte teams. Buiten het voetbal trokken we ook met elkaar op.” De beste voorbeelden hiervan zijn de ochtenden in de winters waarin al vroeg op de dag de zaal in werd getrokken: “Veel jongens werkten in de bouw en dan was er in de winter vorstverlet. Wij gingen dan in alle vroegte zaalvoetballen. Heerlijk!” Moek zelf werkte ook in de bouw en merkte in de laatste fase van zijn carrière dat dit lastig te combineren was: “Ik was metselaar, maar kon de eerste twee dagen van de week amper de steiger opkomen.”
Scoringsdrift
Moek scoorde in zijn carrière aan de lopende band: “Ik denk dat ik in mijn periode bij WKE goed was voor twaalf goals per seizoen, maar in de eerste en tweede klasse bij Annen maakte ik er tegen de twintig per seizoen.” Over het algemeen met de voeten, want koppen kon Moek niet: “Ondanks dat ik destijds 1 meter 98 was!” Onder impuls van de scoringsdrift van Moek klom Annen tussen 1978 en 1985 op van de vierde naar de eerste klasse: “Bert Meertens, Luc Buls en Chris Bekkering waren toen de grote mannen. Maar onze grensrechter was ook bepalend. Sies Zuur pakte in die tijd ook de nodige punten voor ons.”
Verbroedering & rivaliteit
Ondanks dat Moek al vele jaren niet meer langs de lijn heeft gestaan, voelt hij nog altijd veel liefde voor het spelletje: “Het verbroedert. Soms kom ik jongens tegen die ik tientallen jaren niet heb gezien. Maar dan praat je verder alsof we een week daarvoor nog samen in de kleedkamer zaten.” Moek sluit af door te stellen dat hij de rivaliteit ook wel wat mist. Wij wonnen ooit met Annen van Rolder Boys, dus stond ik op maandag midden in Rolde op de steiger te metselen. Maar wel in mijn Annen-trainingspak. Even wat zout in de wonden.” Dat heeft Moek wel geweten, want nog voor de koffie werd hij al toegeschreeuwd door een vrouw die langsfietste: “Vieze klootzak!”
Meer 2L? Volg ons op Instagram! 
Show Comments (0)