Toen Jorrit Kunst na het doorlopen van de gehele jeugdopleiding van FC Groningen de stap van de Beloften naar het eerste elftal niet wist te maken, koos hij eieren voor zijn geld en maakte hij de stap naar FC Emmen. Na twee seizoenen in de Jupiler League kwam aan het bestaan als profvoetballer een eind en ging Kunst de kleuren van WKE verdedigen. Tot zaterdag 27 februari, de dag waarop de Topklasser voor het laatst in actie kwam: “Het faillissement kwam voor mij echt als een verrassing. Ik was verbaasd dat het hoger beroep werd ingetrokken, vooral ook omdat de club sportieve successen in de competitie en de amateurbeker beleefde.”
Eeuwig zonde
Want ondanks dat de ploeg uit Emmen met een smalle selectie werkte, had het dit jaar wat Kunst betreft kampioen kunnen worden in de Topklasse: “Voor mijn gevoel was dat dit seizoen zeker mogelijk. En ook in de districtsbeker boekten we goede resultaten. Ik vind het eeuwig zonde dat we dit seizoen niet af kunnen maken.” Maar behalve voor hem en zijn ploeggenoten vindt hij het faillissement vooral triest voor de vrijwilligers van de club: “Deze mensen hadden alles altijd goed op orde! Ook vond ik het heel jammer voor al die trouwe WKE-supporters.”
Maatschappelijke carrière
Het was de zomer van 2015: de vleugelverdediger, die in twee seizoenen Jupiler League zestig wedstrijden speelde, koos op dat moment voor een maatschappelijke carrière: “Na FC Emmen ben ik naar WKE gegaan en heb ik mijn studie Economie aan de Hanzehogeschool weer opgepakt. Kort daarna kreeg ik van Richard Bult de kans om bedrijfsleider te worden van een vestiging van PhoneHouse in Beilen. De combinatie van werken, studeren en voetballen gaat me goed af.” Kunst, die momenteel 26 jaar oud is, hoopt zijn studie komende zomer af te ronden. De verdediger hoopt overigens dat het niet zijn enige feestje van het jaar gaat worden, want met zijn nieuwe club Be Quick wil hij graag promoveren naar de nieuw te vormen Derde Divisie.
Telefoon roodgloeiend
Nadat het bestuur van WKE de spelers meldde dat het faillissement definitief was, stonden deze voor een keuze: bij WKE blijven, in het tweede elftal voetballen en dan volgend jaar in de vijfde klasse een doorstart maken of binnen twee dagen een nieuwe club vinden. Voor zover Kunst nog geen keuze had gemaakt, werd hij vanaf het verlaten van het clubgebouw van de Emmenaren meerdere keren in verleiding gebracht: “Mijn telefoon stond direct roodgloeiend en tot ‘s avonds laat ben ik door heel veel clubs gebeld.” Eén van de bellende clubs was de Hoofdklasser uit Haren. Een ploeg die Kunst kende uit zijn tijd bij FC Groningen: “Be Quick ken ik van de voetbalkampen, van de oefenduels en clinics met FC Groningen. Het is een club waar alles goed geregeld is, wat ik belangrijk vind. Daarnaast sluit het niveau waarop de club acteert ook aan op mijn ambitie om zo hoog mogelijk te spelen.”
Rollercoaster
Daarna ging het snel voor de in Gasselternijveen woonachtige Kunst: “Op donderdagavond gaf ik mijn ja-woord aan Be Quick en op vrijdag stond ik al op het trainingsveld. De accommodatie kende ik, maar mijn teamgenoten nog niet. Wat wel leuk is, is dat ik ineens één van de oudste spelers ben, want de selectie van Be Quick bestaat voor een groot deel uit studenten.” Inmiddels speelde Kunst ook al een helft mee in een wedstrijd van de Hoofdklasser: “Helaas hebben we een forse ziekenboeg, waardoor wij de wedstrijd tegen Juliana ’31 gehavend tegemoet gingen. Ondanks dat we verloren is het niveauverschil met de Topklasse vrij groot, vooral op fysiek gebied.”
Toekomstmuziek
Uiteraard vragen we Kunst al naar zijn plannen voor de toekomst, maar hierover kan of wil de rechtsback niet zo heel veel vertellen: “Op dit moment focus ik mij op Be Quick en hoop het seizoen mooi te mogen af sluiten middels een promotie. Waar ik volgend seizoen voetbal weet ik nog niet. Er zijn wel wat gesprekken gaande.” Of Kunst ooit in de Kanaalstreek te bewonderen is, lijkt hoogst onzeker: “Mijn ambitie is om zo hoog mogelijk te blijven voetballen, dus ik denk dat een entree in de Kanaalstreek nog iets te vroeg komt.”
Warme herinneringen
Wanneer we Kunst vragen nog een keer terug te kijken op zijn periode bij WKE, heeft hij geen enkele moeite om een aantal warme herinneringen aan de markante club uit Emmen op te halen: “De trainingskampen in Malaga en Marbella waren altijd erg gezellig. Ook wil ik de seizoensafsluiting op Mallorca noemen. Het blijft altijd leuk om met je teamgenoten een paar dagen weg te gaan. Niets was dan te gek.” Eén van grootste feesten kwam er echter niet: “Met het vijftigjarig bestaan in het verschiet deze zomer, plus een eventuele promotie naar de Tweede Divisie had dit seizoen fantastisch moeten eindigen.”
Respect en angst
Tot slot wil Kunst nogmaals benadrukken hoe hard de teloorgang van de Topklasser bij hem is aangekomen: “Ik blijf het jammer vinden dat WKE niet meer actief is op het hoogste niveau. Het kamp ademt namelijk voetbal!” Hoewel hij ‘maar’ 2,5 seizoen bij de oranjehemden speelde, heeft Kunst altijd genoten van het karakter van de club: “Ik vond het prachtig om te zien dat de tegenstander altijd respect en soms zelfs angst had voor WKE. Uiteindelijk was het toch een mooie, heel bijzondere voetbalclub met een heel eigen imago!”
Show Comments (0)