Het eerste zaterdagelftal van Amicitia VMC is de laatste jaren een ploeg gebleken waar verschillende spelers uit de Kanaalstreek neerstrijken. De selectie van de Stadjers telt dit seizoen niet minder dan vier spelers met een verleden in de Kanaalstreek. Afgelopen weekend waren ze terug in de Kanaalstreek: SJS was de tegenstander die te sterk bleek: 3-0. FC Kanaalstreek sprak met de Amicitianen.
Gestopt
Het aandeel Kanaalstreek-spelers had nog groter kunnen zijn, maar Maik Timmer en Arjan Wessels die in het verleden beiden voor Nieuw Buinen speelden, stopten met voetbal. Ook elftalleider Rob Kuiper heeft een Kanaalstreek-verleden: “Na een achillespeesblessure was ik genoodzaakt om te stoppen. Dus probeer ik als leider mijn steentje bij te dragen!”
Herinneringen
Rob Kuiper is dit seizoen dus vastgelegd om de ploeg als leider te assisteren: “Via mijn vrienden en oud-teamgenoten Jelmer en Mathijs Preenen ben ik bij Amicitia terecht gekomen. Vorig seizoen heb ik een aantal wedstrijden bezocht waarna ik de vraag kreeg voorgelegd of ik misschien iets bij de vereniging wilde doen.” En dus zal Kuiper samen met Jake Kamminga de taak van elftalleider op zich nemen. Kuiper, die in het verleden bij Ter Apel ’96 en Titan speelde koestert warme herinneringen: “Bij Ter Apel heb ik een mooie periode gekend. We promoveerden maar liefst vier keer op rij, van de vijfde naar de eerste klasse.”
Dorp tot leven
Als antwoord op de vraag naar de mooiste herinneringen bij zijn vorige club geeft Mark Braams aan dat Titan een echte dorpsclub is, waar hij bijna zijn hele voetballeven heeft gepeeld: “Ik was daar de laatste jaren keeper van het eerste elftal en heb er altijd met veel plezier gespeeld. Zoals het gaat in streken waar veel dorpen in een relatief dichte omgeving zitten, speel je er veel derby’s met veel publiek, wat uiteraard vele mooie momenten heeft opgeleverd.” Jelmer Preenen, die ook een lang verleden heeft bij deze club vult hem aan: “Bij Titan hadden we een echt vriendenteam waarmee we op een leuk niveau mochten ballen, het dorp kwam helemaal tot leven wanneer er op zondag gevoetbald werd. Het was altijd mooi om te zien dat er veel publiek langs de kant stond. Dat is wel het grote verschil met nu. Als we tien toeschouwers hebben dan is dat uitzonderlijk veel.”
Polonaise
Ook zijn broer Mathijs heeft van kinds af aan bij de club uit Nieuw-Weerdinge gevoetbald: “Ik heb van mijn vierde tot en met mijn 26e bij Titan gespeeld, met uitzondering van een onderbreking van twee jaar waarin ik voor Ter Apel ’96 uitkwam. Er komen veel mooie ervaringen naar boven maar eentje in het bijzonder. Preenen neemt ons vervolgens mee naar een kampioenschap van het tweede elftal van Titan: “Hoewel ik nog bij het eerste elftal aan zou sluiten zei toenmalig trainer Geert Aalderink me dat het prima was om een paar biertjes te drinken. Die wedstrijd ‘s middags was zeker niet de beste uit mijn loopbaan, maar het moment waarop het tweede elftal een polonaise inzette die zelfs tot ìn het veld werd doorgezet, zal ik nooit vergeten, haha!”
Overstap naar Amicitia
Vanwege deze goede verhalen is er eigenlijk maar één geldige reden om niet meer bij Titan te voetballen. Braams geeft aan dat hij vanwege zijn verhuizing naar Groningen een vereniging zocht die iets dichter in de buurt lag: “Na enig onderzoek en vele goede berichten gehoord te hebben over Amicitia heb ik de knoop doorgehakt om hier mijn succes te gaan beproeven.” Braams geeft aan tot op heden nog geen spijt te hebben van zijn keuze: “Ik kan zeggen dat de sfeer zeer goed is. Het feit dat er veel nieuwe spelers bij zijn gekomen maakt dat de sportieve verwachtingen hoog zijn. Zoals elke sportman kan beamen is het voldoen aan hoge verwachtingen altijd een extra drijfveer om het optimale uit je kunnen te halen. Ik zie dan ook een sportief goed seizoen voor me en als dat lukt zal de derde helft ook aan de hoge verwachtingen voldoen.”
Kampioenschap
Mathijs voegt daaraan toe ook veel vertrouwen te hebben in een goede afloop: “Wij hebben het komende seizoen een sterke en brede selectie. Bovendien hebben we behoorlijk veel spelers die ervaring op een hoger niveau hebben opgedaan. Ik vind dat dan ook dat we ook op dit moment nog voor het kampioenschap moeten gaan!” De vierde speler met een Kanaalstreek-verleden is Rob Lutjeboer. Hij sluit zich graag aan bij de woorden van zijn teamgenoten: “Wat me met name aan Amicitia bevalt is de ongedwongen sfeer. De selectie is vrij groot, maar dit is ook wel nodig om een rol van betekenis te kunnen spelen. Mijn verwachting voor dit seizoen is dat we goed meedraaien en het hopelijk kunnen bekronen in de vorm van een periodekampioenschap. Dat we nu van SJS hebben verloren doet daar niets aan af.”
Show Comments (0)