René Nijgh: “Met THOS in de kelder”

Hoewel ik wel degelijk mijn ambities heb, ontbreekt het me aan tijd om de benodigde diploma’s te halen om op een hoger niveau te trainen. Na drie seizoenen hoofdtrainer te zijn geweest van vierdeklasser Alteveer, ben ik nu actief als trainer bij THOS, uitkomend in de vijfde klasse. Tja, de vijfde klasse. Wat moest ik daar op voorhand nu van verwachten? Ik had eigenlijk geen idee.

Ik ben er dan ook maar blanco ingestapt. En dat was denk ik de juiste manier. Van mijn keuze heb ik nog geen moment spijt gehad. Sterker nog, ik maak dingen mee die ik nog nooit heb meegemaakt. De anekdotes rijgen zich in rap tempo aaneen. Ik ben slechts twee maanden actief in Beerta, maar ik kan er bij wijze van spreken al een boek over schrijven. Een aantal anekdotes zal ik jullie dan ook niet onthouden.

Tijdens de eerste competitiewedstrijd stonden we met 1-0 voor tegen Veelerveen. We kwamen wat onder druk te staan en ineens brak de spits van Veelerveen door. Vanuit mijn positie meende ik te kunnen zien dat de spits in buitenspelpositie stond. Toen ik een blik richting onze grensrechter wierp, kon ik hem niet vinden. Een paar tellen later zag ik de grensrechter ineens uit de bossen komen: hij was even een bal aan het zoeken. Gelukkig schoot de spits van Veelerveen de bal naast én werd de bal terug gevonden!

Voorafgaand aan dezelfde wedstrijd had ik veertien spelers geselecteerd. Toen ik in de kleedkamer kwam en telde om te kijken of iedereen al aanwezig was, kwam ik echter uit op vijftien spelers. Eén speler, die dus niet geselecteerd was, bleek het heeft in eigen handen te hebben genomen: hij had die betreffende zondagmiddag toch niets beters te doen.

Eén van mijn spelers is afkomstig uit Palestina en beheerst de Nederlandse taal nog niet zo goed. Een doodgoede jongen die op alles wat ik tegen hem zeg steevast antwoord met: “Okay, captain”. Ideaal voor een trainer, een speler die het overal mee eens is. Ik zeg bijvoorbeeld: “Wat een ongelooflijke kutbal!”, waarop de speler antwoordt: “Okay,captain!”. Het zorgt voor grappige situaties.

Zomaar een aantal anekdotes die kenmerkend zijn voor het niveau waarop we acteren. Ik vind het prachtig. Want mijn spelers zijn stuk voor stuk goede gasten die allemaal op hun eigen manier hun sport beleven. Voetbal is plezier en tot nu toe hebben we dat met elkaar. Ook wij zijn ziek na een onnodige nederlaag, maar we zijn het misschien iets sneller vergeten dan iemand die op een wat hoger niveau speelt. Dat er geregeld iets mis gaat neem ik op de koop toe. Het hoort nu eenmaal bij de charmes van keldervoetbal. En in die kelder voel ik me prima thuis!