Zondagochtend, half negen. Ik ben in Groningen inmiddels ingestapt bij de bushalte richting Gasselte, de eerste competitiewedstrijd is aanstaande. Halverwege de busreis neem ik nog even de laatste berichten van de groepsapp door, tot mijn verbazing zie ik dat de laatste berichten verstuurd zijn rond een uurtje of vier, met foto’s van een met bier gevulde picknicktafel tot gevolg. Ik vrees het ergste.
Na een perfecte overstap, van bus naar een BMW, komen we aan in Exloo waar onze tegenstander ons begroet met een kop koffie in de hand. In de kleedkamer wordt duidelijk dat een aantal jongens inderdaad iets te lang is doorgegaan, de één heeft de grootste moeite om beide ogen open te houden, de ander heeft nog wat resten van de alcoholische versnaperingen in zijn shirt zitten. De voorbereiding op de wedstrijd is prima, jolig en vol flauwe grappen. Een paar keer heen en weer, stuk of wat ballen vangen en de match kan beginnen. Na amper zeven minuten voetbal kan er voorlopig een streep door mijn goede wedstrijd, een heerlijk houdbaar schot van afstand glipt me door de vingers. Mijn teamgenoten kijken argeloos toe en proberen deze onverwachte teleurstelling te verwerken. Eén van de voorhoedespelers roept nog met een zwaar sarcastische toon: “Jammer hoor Peter, kon je niks aan doen!” Ik kijk naar de zijkant en schud mijn hoofd. Ook bij de tweede ingreep had ik grote moeite: inmiddels begrijp ik dat de lekkende shampoo-fles in mijn sporttas de keeperhandschoenen niet veel goeds heeft gedaan. Eén voordeel is dat ze wel lekker ruiken!
Na een wedstrijd met geweldige inzet van iedereen en met ook redelijk wat kunst- en vliegwerk trekken we een sensationele 2-3 overwinning over de streep. Het fluitsignaal klinkt, de handen gaan omhoog. Ook de massaal toegestroomde supporters waren door het dolle heen, het waren zeker wel vier man (ruim geschat). Een tegenstander geeft sportief een hand en kijkt vol ongeloof naar zijn teamgenoot. In de kleedkamer was de stemming inmiddels opperbest, de bouwradio werd aangeslingerd en de geheimzinnige polka-riedeltjes draaiden na verloop van tijd op volle toeren. Iedereen was weer volledig hersteld van deze enorme inspanning en was het dus hoog tijd voor een welverdiend biertje, de derde helft ging volgens plan.
Voetballen bij het tweede elftal van GKC, je kunt er wel een boek over schrijven…
Peter Kroezenga is voetballiefhebber. Hij is behalve speler van zaalvoetbalvereniging Madjoe (Groningen) speler van GKC. In het verleden was Kroezenga ook actief als keeper van het eerste elftal van v.v. Gasselternijveen. Met ingang van dit seizoen komt Kroezenga uit voor het tweede elftal van GKC. Speciaal voor FC Kanaalstreek schrijft hij zijn avonturen op…
Show Comments (0)