De fundering van elke amateurclub, in goede en in slechte tijden. Supporters en vrijwilligers zijn gewoonweg onmisbaar, dus laten we vooral niet vergeten hoe belangrijk het is dat deze mensen respect verdienen voor wat ze doen. Ik kan me echt niet voorstellen dat het voor een vrijwillige barman altijd leuk is om de drankjes te verzorgen voor een stelletje dorstige dorpsgekken. Ditzelfde geldt voor de echte supporter die elke zondag langs de kant staat. Heel soms gaat het goed, maar meestal laten deze mensen hun ogen mishandelen door het povere spel van het vlaggenschip. “Ach ja, als ze er maar vol voor gaan”, hoor je dan.
Als je al wat jaartjes meeloopt op de amateurvelden kun je zien dat er ontzettend veel verschil is tussen amateurclubs. Op zich is variatie natuurlijk prima. Wat dat betreft zou ik wel een alfabet kunnen maken met alle mooie dingen van verschillende clubs, beginnend bij de loempia’s van Amboina tot het spandoek achter het doel van Veelerveen”Hup Veelerveen, geef die baole een peune!”
Vooral de supporters achter het doel zijn vaak uit een bijzonder hout gesneden. Volgens mij moet je daar een speciale opleiding voor volgen. De trainer zegt altijd dat je je nooit moet laten afleiden door de mensen achter het doel, maar geloof mij, als keeper krijg je echt alles mee. Een opmerking over een losse veter is er tegenwoordig ook niet meer bij, maar bijna altijd is het vriendelijk of zelfs hilarisch.
Ooit stond er een keer een supporter van de tegenpartij achter het doel die gek was op mopjes. “Hė keeper”, roept hij. “Ja”, zeg ik. “Alf (dat harige beest uit de jaren tachtig) hebben ze ook van de buis gehaald hè”. Nieuwsgierig als ik ben: “Ow, waarom dat?” “Hij is gister twaalf geworden!!!” Tja, het was maar goed dat ik de daarop volgende vijf minuten niet in actie hoefde te komen want ik kwam niet meer bij. “Hé scheidsrechter, je fluit is lek!” of “Hé keeper, je bent zo dun dat je lantaarnpalen van de binnenkant kunt schilderen”, zijn opmerkingen die regelmatig voorbij kwamen.
Zelf dacht ik altijd dat het met mij niet zo gesteld was, gemoedelijk als altijd. Totdat ik een uitzending van RTV Drenthe zag met daarin de samenvatting van GKC – Gasselternijveen van 7 september jongstleden. Bij de gelijkmaker van GKC vlak voor tijd zie ik mezelf het hevigst juichen…
Show Comments (0)