Het is maar een spelletje. Vreselijk vind ik het als iemand dat tegen me zegt na een verloren wedstrijd. Hoezo het is maar een spelletje? Klinkklare onzin! Het is voetbal. En voetbal speel je om te winnen. ‘Voetbal is oorlog’ is een uitdrukking waar ik me veel beter in kan vinden.
Als speler had ik een broertje dood aan verliezen en dat heb ik als trainer nog steeds. Regelmatig heb ik me tijdens mijn actieve carrière voor mijn eigen gedrag geschaamd. Ik deed altijd alles voor de overwinning en schroomde dan ook niet om zo nu en dan een ‘tikkie’ uit te delen als, in mijn ogen, de wedstrijd daar om vroeg. Een enkele keer ben ik daarin ver over de schreef gegaan. Iets waar ik overigens absoluut niet trots op ben. Naarmate mijn loopbaan vorderde, leerde ik me echter steeds meer te beheersen en kon ik alles beter relativeren. In die tijd ging ik zelfs af en toe geloven dat het inderdaad maar een spelletje is.
Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Dat heb ik laatst weer tijdens een wedstrijd van mijn cluppie Alteveer aan den lijve ondervonden. Tijdens een wedstrijd van ons kreeg mijn spits een belachelijke rode kaart. En toen kwam toch weer dat straatschoffie in mij naar boven. Ik was het absoluut niet eens met de beslissing van de warrig leidende scheidsrechter en stak dat niet onder stoelen of banken. Het gevolg was dat ik kon vertrekken. We verloren de wedstrijd met 5-1, dus heel veel had mijn tirade richting de leidsman niet geholpen.
Terwijl ik nog maar nauwelijks was bekomen van hetgeen ik deze middag had gezien bereikte mij het vreselijke bericht over mijn voetbalvriend Robert Oosting. De nederlaag werd in één klap naar de achtergrond gedreven. Tijdens de busrit van Witteveen naar Alteveer zijn mijn gedachten continu bij Robert geweest. Robert lag inmiddels in het ziekenhuis en het feit dat ik niet wist hoe het er precies voorstond maakte me erg nerveus. ‘s Avonds lag ik thuis op de bank en kreeg ik via via door dat het er redelijk gunstig uit zag voor Robert. Even later appte ik met Robert en ook hij vertelde dat het waarschijnlijk weer allemaal goed zal gaan komen.
Op dat moment besefte ik dat het ook heel anders af had kunnen lopen en sprak toen de volgende woorden tegen mezelf: “René, het is belachelijk dat jij je vanmiddag weer zo druk hebt gemaakt om een beslissing van een scheidsrechter”. Door hetgeen Robert is overkomen besefte ik ineens weer dat er meer is dan alleen een potje voetbal. Toen ik de volgende morgen wakker werd was het gewoon weer maandag. Hoewel verliezen nooit zal wennen ben ik inmiddels wel overtuigd van het feit dat voetbal inderdaad maar een spelletje is..
Show Comments (0)