De kerstdagen zijn weer achter de rug. Helaas in Nederland sinds 2009 voetballoze kerstdagen. Tussen 2005 en 2008 werd er in de Eredivisie gewoon gevoetbald op Tweede Kerstdag. Mijn cluppie Feyenoord verzocht de KNVB dan altijd om een thuiswedstrijd en dat betekende een volle kolkende Kuip op Boxing Day. Nadat ik Eerste Kerstdag met familie had doorgebracht, was ik op de Tweede Kerstdag toeschouwer in de Kuip. Telkens weer een fantastische ambiance en een genot voor elke voetballiefhebber. Clubs kwamen echter steeds vaker in het verweer om te voetballen met de kerstdagen en om deze reden werd dit dan ook afgeschaft.
Bekrompen als je het mij vraagt: waarom zou er niet gevoetbald kunnen worden in een land waar je tijdens deze dagen wel laminaat kan halen bij de “doe het zelf zaak” en voor een extra kratje pils ‘gewoon’ naar de supermarkt kunt? Het is een uitgelezen mogelijkheid voor de amateurvoetballer voor een bezoek aan zijn of haar favoriete voetbalclub, omdat dit tijdens het amateurvoetbalseizoen vaak niet mogelijk is. Voetbal hoort gespeeld te worden voor de supporters, maar in Nederland is dat blijkbaar niet meer mogelijk…
Gelukkig wordt in Engeland voetbal nog wel gespeeld voor de fans en kennen ze daar geen winterstop. Op een enkele (niet-Engelse) trainer na zijn er geen spelers en coaches die daar een probleem van maken. Als voetballiefhebber besloot ik daarom samen met een goede vriend voor de vierde keer een wedstrijd van Manchester United op Old Trafford te bezoeken. Niet eerder deed ik dat op Boxing Day, maar als het aan mij ligt was dit ook zeker niet de laatste keer.
Vieren ze dan geen Kerst in Engeland? Het tegendeel is waar: samen met m’n maat liep ik op Christmas Day door Manchester en op een enkele Aziatische toerist na kwamen we geen mensen tegen en reden er geen bussen en trams. We hebben dan ook anderhalf uur moeten lopen om een pub te vinden waar we een biertje konden kopen. Christmas Day hoort met familie gevierd te worden, maar Boxing Day staat in het teken van sport en dan vooral voetbal! Al vroeg in de ochtend staan en er in het centrum van Manchester diverse verkopers klaar met sjaaltjes voor de “big game”, de wedkantoren stromen vol en in de diverse pubs zitten vaders met hun kinderen aan het traditionele Engelse ontbijt in het clubtenue van één van de grootste clubs van de wereld. De stad ademt voetbal en het belooft een heerlijke dag te worden.
Na verrassend luxe te zijn ontvangen in het prachtige stadion krijgen we mooie plekken toegewezen vlak achter de goal. Door de speakers galmt: “Ladies and gentlemen, welcome to Old Trafford, welcome in The Theatre of Dreams”. Het eerste kippenvelmoment is daar en de wedstrijd tegen Newcastle United kan beginnen.
De sfeer is adembenemend en United speelt op een fantastische grasmat haar beste eerste helft van het seizoen. Door twee fraaie doelpunten van captain Wayne Rooney en tevens een prachtig doelpunt van publiekslieveling Robin van Persie is de wedstrijd al vroeg in de tweede helft beslist. United neemt, met de wedstrijd 48 uur later op bezoek bij de Spurs in het achterhoofd, gas terug en ziet Newcastle vanaf de strafschopstip nog een eretreffer maken, maar dit mag de pret niet drukken. Ondanks de stromende regen gaan de fans met een voldaan gevoel huiswaarts of duiken de pubs in om de overwinning te vieren.
Ook mijn vierde ontmoeting met The Theatre of Dreams werd onvergetelijk en ik had het voor geen goud willen missen. Thanks King Louis, thanks Wayne en Robin and thanks Old Trafford! See you next year, want in Nederland heb ik de hoop al opgegeven!
Jordi Nijgh
Show Comments (0)