Peter Kroezenga: “Geven en nemen”

Man, man, man! Wat kinderachtig allemaal dat doorrollen op de grond na een milde tackle. En dan nog maar te zwijgen over de zogenaamde kopstoot die iemand krijgt: heel populair naar elkaar toelopen en dan als een stervende zwaan sierlijk op het natte gras gaan liggen. Wel op zo’n manier dat je broekje niet vies wordt natuurlijk. Snappen doe ik het wel, het betaalde voetbal geeft weer eens het goede voorbeeld. Christiano Ronaldo ziet er soms uit als een klein kind die zijn lolly net heeft laten vallen, of net te horen heeft gekregen dat de nieuwe handtas van Gucci uitverkocht is. “Huilie, huilie”, noemen we dat.

Voetbal is in de loop der jaren verworden van een mannelijke contactsport tot een weekendactiviteit waarin je je acteerkunsten kunt laten zien en je je best kunt doen om de tegenstander een kaart aan te gaan naaien. Mijn eerste gele kaart kreeg ik voor een klassieke overtreding: het neerhalen van een doorgebroken speler. Niemand die zeurde. Ook de bijbehorende rekening van de KNVB was nog betaalbaar: tien hele guldens.

Daarna ging het hard en kon ik mijn toenmalige slaapkamer wel behangen met de gele prenten. ‘Tijdrekken’ en ‘commentaar op de leiding’ waren veruit favoriet. Al zag ik het zelf toch vaak anders: tijdrekken gebeurde omdat er een heel lief hondje achter het doel zat die een aai over de bol verdiende. Ik kon er weinig aan doen dat we toen met 2-1 voor stonden. En commentaar op de leiding zag ik altijd meer als het assisteren van de scheidsrechter bij belangrijke beslissingen: vier ogen zien altijd meer dan twee, toch?

Eén van de meest bijzondere overtredingen die ik meemaakte, werd uiteindelijk niet eens als overtreding aangemerkt: een verdediger, spelend in één van de lagere seniorenelftallen van GKC, kreeg in het strafschopgebied de bal tegen zijn arm-prothese. De spits schreeuwde moord en brand, met als doel het afdwingen van een penalty. De scheidsrechter liet terecht doorspelen. En om discussie in een soortgelijke situatie, later in de wedstrijd, te voorkomen smeet de verdediger zijn kunstarm maar in het doel. De luidruchtige spits hebben we niet meer gehoord die wedstrijd…

keeper

  • Show Comments (0)

Je emailadres wordt niet gepubliceerd. Benodigde velden zijn gemarkeerd met *

Reactie *

  • naam *

  • email *

  • website

You May Also Like

Arie Weits: “Wim van den Heuvel is een uniek mens”

Het onderwerp van deze column had ik al aangekondigd: Wim van den Heuvel. In ...

René Nijgh: “Ben ik ouderwets?”

Een veel gehoorde kreet op een voetbalveld is: “Vroeger was alles beter”. Met name ...

Column: Einde seizoen?!

De maandelijkse column, dit keer geschreven over het coronavirus en of de KNVB er ...