René Nijgh: “Ben ik ouderwets?”

Een veel gehoorde kreet op een voetbalveld is: “Vroeger was alles beter”. Met name de wat oudere garde (zestig plus) heeft er een handje van om naar het verleden te wijzen. Ik weet eigenlijk niet of vroeger alles beter was. Wat ik wel constateer is dat de voetbalwereld is veranderd. En dan bedoel ik met name de beleving van het voetbal. Ach, alles heeft z’n charmes, denk ik dan maar. 

Wel denk ik regelmatig met weemoed terug aan vroegere jaren. Niet dat ik nu al zo heel erg oud ben, maar tussen mijn beginperiode als voetballer en nu zit een wereld van verschil. Als 16-jarig jochie vond ik het een eer om als wisselspeler op de bank te zitten bij het eerste elftal. Als je tegenwoordig een jonge jongen vraagt om met het eerste elftal mee te gaan, krijg je meteen de vraag of hij ook in de basis staat. Want als ie toch wissel is gaat ie liever met z’n vriendinnetje een boswandeling maken. 

Ook is er wel het één en ander veranderd in de hiërarchie binnen een elftal. Toen ik net kwam kijken was het doodnormaal dat ik het hele seizoen met de andere jonge jongens na elke training het materiaal opruimde. Als je nu een jongen vraagt of ie het materiaal wil opruimen zegt ie dat hij dat de training  ervoor ook al heeft gedaan. Ik deed dat zonder morren voor de ‘grote jongens’.

Bij mijn huidige club Alteveer is er op dat gebied weinig te klagen. Want in Alteveer doen we alles samen. De verbondenheid binnen de club is enorm en daardoor valt er zelden een wanklank te horen. Toch is ook daar de verandering zichtbaar. En dan heb ik het inderdaad over de beleving. Hoewel mijn jongens er elke wedstrijd 100% voor gaan, is een nederlaag ook snel weer vergeten. Niet dat dat persé slecht is overigens, maar het strookt niet met mijn beleving. Maar dat wil niet zeggen dat mijn beleving wel normaal is. 

Als actief speler heb ik immers erg vaak de grenzen van het toelaatbare overschreden. Want ik deed alles, maar dan ook alles om te winnen. Dus of dat nou zo netjes is geweest kan op z’n minst ter discussie worden gesteld. 

Wat goed is en wat slecht is lastig in te schatten. Iedereen heeft een andere mening en dat maakt het waarschijnlijk juist zo leuk. Voetbal houdt de gemoederen altijd bezig. Maar ook nu is het nog altijd elf tegen elf en zal uiteindelijk de beste ploeg kampioen worden. Dat is nu zo en dat was twintig of vijftig jaar geleden niet anders…

René Nijgh...
René Nijgh…
  • Show Comments (0)

Je emailadres wordt niet gepubliceerd. Benodigde velden zijn gemarkeerd met *

Reactie *

  • naam *

  • email *

  • website

You May Also Like

René Nijgh: “Wie het laatst lacht…”

Er was voorafgaand aan het seizoen nog geen bal getrapt of we waren al ...

Jordi Nijgh: “Een dierbaar compliment”

“Doe toch eens normaal, man!” was hetgeen ik tegen mijn vader zei als hij ...

Peter Kroezenga: “Zondagochtend”

Zondagochtend, half negen. Ik ben in Groningen inmiddels ingestapt bij de bushalte richting Gasselte, ...