Op moment van schrijven zit mijn laatste wedstrijd als trainer van v.v. Alteveer er op. Helaas niet met het resultaat waarop ik stiekem had gehoopt, maar wat ben ik trots. Na twee moeizame seizoenen waarin we ons ternauwernood handhaafden, verrasten we dit seizoen vriend en vijand en mochten we zelfs meedoen in de nacompetitie voor een plekje in de derde klasse.
Ik had het mijn jongens, de club en alle supporters enorm gegund. Want Alteveer is een geweldige club. Vanaf het moment dat ik voor het eerst het sportpark betrad voelde ik me thuis. De warmte die de mensen binnen de club uitstralen is ongekend. Alteveer is een echte dorpsclub waar saamhorigheid het toverwoord is. Met z’n allen de schouders eronder en de club in de benen houden.
En dat is nog een hele klus. Het ledenaantal houdt niet over en er is nauwelijks een jeugdafdeling. Mijn visie is dan ook dat de club zal moeten gaan fuseren. Het zou namelijk eeuwig zonde zijn dat de club ter ziele gaat. In Alteveer staat plezier voorop. Dat komt de prestaties niet altijd ten goede. Het zal te maken hebben met de gemoedelijkheid binnen de club. Als iedereen plezier heeft is iedereen binnen de club tevreden.
Voor mij als trainer was dat soms best lastig. Ik wil namelijk altijd winnen. Eigenlijk ten koste van alles. Na een nederlaag ben ik letterlijk ziek. Maar mijn spelers stappen relatief gemakkelijk over een nederlaag heen. “Volgende week beter”, denken ze dan. Toen we de nacompetitie haalden was iedereen blij en trots. Toch hoorde ik meermaals dat we niks in de derde klasse te zoeken hebben, dus moesten we maar niet promoveren. Dat strookt niet met mijn mentaliteit, maar het heeft ook wel wat. “Maak je niet te druk, het is maar een spelletje”.
Mensen uit Alteveer zijn gastvrij, vriendelijk en hebben me altijd gesteund. Ook toen het minder ging bleven de mensen achter me staan. Daar ben ik ze zeer dankbaar voor. Alteveer gaf me de kans om voor het eerst op eigen benen te staan als trainer. Ik kon vroeger een aardig balletje trappen, maar een goed paard is nog geen goede ruiter. Als trainer heb ik vele fouten gemaakt, maar ik heb in Alteveer ook veel geleerd. Ik kreeg de ruimte om fouten te maken en kreeg de feedback die ik nodig had. Eerlijk en recht door zee. Zoals ik het zelf ook graag doe. Ik heb een aantal impopulaire keuzes moeten maken. Dat hoort bij het trainer zijn.
Ik kijk vol trots terug op mijn tijd in Alteveer. Ik kan al mijn spelers recht in de ogen kijken. Ja, ik heb zoals gezegd fouten gemaakt. Maar ik heb altijd naar eer en geweten gehandeld. Het was een fantastische tijd. Ik heb me misdragen langs de lijn, ik ben in sommige wedstrijden wel tien jaar ouder geworden en heb me soms afgevraagd waar ik aan was begonnen. Maar wat me het meeste bij zal blijven is een geweldige groep spelers en een geweldige club. Voetballend hield het soms niet over, maar mijn spelers speelden altijd met hun hart. Dat heeft ons uiteindelijk op de drempel van de derde klasse gebracht. De wedstrijdmentaliteit van mijn ploeg was fenomenaal. Daar kan menig elftal nog wat van leren.
Ik zal ‘mijn’ jongens en de club ontzettend gaan missen. Het trainerschap in Alteveer heeft mijn leven verrijkt. Ik zal Alteveer voor altijd in mijn hart dragen. Ik wens de club en alle mensen binnen de club alle geluk en gezondheid toe. Alteveer, ik bedank jullie uit de grond van mijn hart. Het ga jullie goed!
Show Comments (0)