Als de koploper de hekkensluiter ontmoet, dan verwacht menigeen een kat-en-muis spel. Dat was het afgelopen zaterdag op de Drift in Borger geenszins. Het nog puntloze SV Borger maakte het koploper Vitesse ’63 uit Koekange knap lastig! Sterker nog, de groenhemden waren grote delen van het duel de bovenliggende partij. Punten leverde het nog steeds niet op voor de mannen van hoofdtrainer Arne Joling. Tegen de verhouding in stapten de gasten toch met een 1-3 overwinning op zak de bus in. Het geluk van de koploper? De pech van de nummer laatst? Of was Vitesse simpelweg toch wat geraffineerder dan de jonge Borgernaren? De waarheid ligt ergens in het midden.
Vanaf de eerste minuut was het een echte wedstrijd op de nog steeds belabberde grasmat in Borger. Beide teams wilden de ander onder druk zetten. Dit leverde direct spektakel in de twee strafschopgebieden op. Het spel golfde op en neer en om de minuut viel er aan één van de kanten wel een mogelijkheid te noteren. Zo ging het bijna een kwartier lang door. De meeste mogelijkheden waren voor Borger, de beste kansen voor Vitesse.
Strafschop
Na dit hectische kwartier volgde een periode van bezinning. Een fase waarin de strijd zich wat meer op het middenveld afspeelde. Wie dacht dat de koploper hierna de wedstrijd naar zich toe zou gaan trekken kwam bedrogen uit. Het was juist de hekkensluiter die de impasse doorbrak. Rond de dertigste minuut wisten ze weer een aantal keren gevaarlijk in de vijandelijke zestien op te duiken. Zonder resultaat. De eerste de beste keer dat Vitesse er toch een keer uitkwam was het wel raak. Johnny Schuttevaar werd in het strafschopgebied onnodig gevloerd door Mylan Beijering. De penalty werd flinterhard, recht door het midden, binnen geschoten door Jeroen van den Berg. Weer een domper voor de al zo geplaagde thuisploeg. De mannen verdienden een groot compliment dat ze de koppies niet lieten hangen. Ze gingen vol goede moed op zoek naar de gelijkmaker. De ruststand was desondanks 0-1.
Lankmoedig ingrijpen
Met de kin nog steeds omhoog en de borst vooruit, kwamen de Borgernaren na de thee het veld weer op. Gesteund door het sterke eerste bedrijf leefden de spelers in de veronderstelling dat er meer in zat dan een nederlaag. Twee minuten later was alles anders. Borger begon weer eens matig na de hervatting. Het gaf direct twee kansen weg, waarvan de tweede raak was. Weer was het Jeroen van den Berg die de trekker overhaalde. Een prachtig geplaatst schot, eerlijk is eerlijk, maar dat hij hiervoor de gelegenheid kreeg mag de Borgerder-defensie zichzelf wel aanrekenen. Deze momenten van niet, of te lankmoedig, ingrijpen moeten er écht uit bij de Borgernaren. Als je voorin moeilijk tot scoren komt, dan kan elke tegengoal fataal zijn. Het overkomt de groenwitten te vaak.
Hard blaffen, niet bijten
Zo liep de hekkensluiter weer achter de feiten aan. In het vervolg was het wel opnieuw de bovenliggende partij. De thuisploeg drong fel aan, werd daarmee geregeld gevaarlijk, maar de bal wilde er maar niet in. Een klassiek geval van hard blaffen, maar niet bijten. Borger mist een pure afmaker! Dat werd eens te meer duidelijk. Natuurlijk kreeg Vitesse steeds meer ruimte om te counteren. Uit één van de uitvallen leek één van de roodgelen van grote afstand en op schitterende wijze Borgerdoelman Edwin Haandrikman te verschalken. Het leder belandde echter op de lat en stuiterde terug het veld in. Het vermoeden bestaat nog steeds dat dit vanachter de doellijn gebeurde. De enige die dit met zekerheid kon constateren was keeper Haandrikman. Haandrikman koos ervoor om stoïcijns door te voetballen. Geen goal dus.
Alles of niets
In de 87e minuut was het aan de andere kant wel raak. Christiaan Vos schoot van afstand prachtig binnen. Protesten over vermeend buitenspel werden terecht door scheidsrechter Kamman weggewuifd. Nu werd het echt nog even alles of niets voor de Borgernaren! In de 91e minuut was duidelijk dat het niets zou worden. Vitesse counterde naar de beslissende 1-3. Dit slotakkoord van invaller Robin ten Heuvel kwam Borger niet meer te boven.
Show Comments (0)