Tijmen Stuut is al gewend aan een voetballoos leven

Met zijn 28 lentes is Tijmen Stuut in feite te jong om het actieve voetballeven te beëindigen, maar een slepende blessure aan zijn rug gooide roet in het eten. Toch probeerde de middenvelder het nog wel, het afgelopen seizoen: “Ondanks dat ik in Amerongen woon, heb ik dit seizoen nog acht wedstrijden gespeeld in het eerste van S.V. Mussel. Eerder in het seizoen had ik na een blessureperiode van vijf maanden al het besluit genomen om te stoppen, maar ik ben erg dankbaar dat ik mijn loopbaan toch binnen de lijnen heb kunnen afsluiten. Het reizen vanuit Amerongen, toch 185 kilometer enkele reis, was me dit meer dan waard!”

Op de vraag of hij het spelletje niet zal missen, blijkt Stuut een nuchtere jongeman: “Ik heb al even kunnen wennen en dat is me eerlijk gezegd goed bevallen. Bijna mijn hele leven heb ik twee keer getraind en stond de zaterdag in het teken van voetbal. Dit nog los van allerlei vrijwilligerswerk dat ik buiten deze momenten om heb gedaan. Voetbal werd in de loop van tijd steeds minder belangrijk voor mij. Tel hier het blessureleed en een volle agenda bij op en het is een besluit dat niet veel pijn doet om te nemen.  En mocht ik het toch enorm gaan missen dan kan ik hier snel genoeg een clubje opzoeken.”

Toekomst
Stuut, die op een periode van vijf jaar in de jeugd na (SC Stadskanaal) altijd bij Mussel speelde, heeft tijdens zijn periode van dertien seizoenen in het eerste van de roodhemden altijd verder gekeken dan het groene laken. Of dit hem de titel Mr. Mussel oplevert? “Wat mij betreft niet! Er zijn wel meer mensen die Musselker zijn in hart en nieren en veel doen of hebben gedaan voor de club. Aangezien voetbal een teamsport is en een voetbalclub een sociaal gebeuren vind ik dat een titel als deze sowieso niet van toepassing kan zijn op één persoon.” En dat Mussel het van vrijwilligers moet hebben, stipt de Manager Sportkampen van de Stichting Geloofshelden aan wanneer we vragen naar de toekomst van zijn geliefde voetbalclub: “Ik hoop dat de vrijwilligersgroep zich uit zal breiden. Om de club goed draaiende te houden, in het bijzonder rond het jeugdvoetbal, is de club eenieder hard nodig. Want wanneer Mussel een stabiele vierdeklasser wil worden, danwel blijven, zal er echt het één en ander moeten veranderen. Extra spelers is een must, maar vooral moeten de spelers bereid zijn om het maximale van zichzelf te vragen. Op dat gebied schieten we in Mussel wel eens tekort. Alleen op die manier voorkomen we dat er straks een vijfdeklasser actief is op het prachtige sportpark van Mussel.”

Stichting Geloofshelden
Voor zijn werkgever, Stichting Geloofshelden, organiseert Stuut iedere zomer tien sportkampen voor jongeren in de leeftijd van tien tot achttien jaar. Onder leiding van een professionele leiding wordt er gedurende een week getraind door de deelnemers. Daarnaast zijn de kampen volgens Stuut mooie momenten om kennis te maken met leeftijdsgenoten uit andere delen van het land. “En tot slot willen we de deelnemende kinderen iets bijbrengen over evangelie. Het geloof neemt een belangrijke plaats in mijn leven in. En Christen ben je in mijn ogen niet alleen buiten het voetbalveld, maar ook tussen de witte lijnen. Doordat ik met God het veld in ging, heb ik wedstrijden heel anders beleefd. Ook buiten het veld was er wel degelijk ruimte voor gesprekken over de aspecten die voor mij tot de hoofdzaken van het leven behoren. Dit maakte dat voetbal voor mij over meer ging dan winnen of verliezen!”

Trainingsbeest
Wanneer we Stuut vragen terug te blikken op carrière als voetballer in de Kanaalstreek pikt hij er een aantal zaken uit: “Ondanks de degradatie in mijn eerste seizoen, was het tevens een hoogtepunt omdat ik als jongeling alle wedstrijden heb gespeeld. Het seizoen daarna promoveerden we via de nacompetitie ten koste van Sleen. Uiteraard was dat ook een hoogtepunt. Verder vind ik het mooi dat ik m’n steentje heb mogen bijdragen gedurende dertien seizoenen. Helaas was ik de laatste jaren door een rugblessure vaker afwezig geweest dan me lief was, want de tien seizoenen daarvoor was ik praktisch iedere training aanwezig.”