Bij alle voetbalverenigingen staat 15 juni rood omrand in de agenda. Vol hoop, maar vooral vrees, wordt deze dag afgewacht. Het verloop van het komende seizoen wordt in de aanloop naar, en gedurende deze dag namelijk bepaald. Op 15 juni sluit om 00:00 uur precies namelijk de periode waarin een amateurvoetballer mag wisselen van club. Overschrijvingspapieren die dan niet op het bondsbureau in Heerenveen liggen worden niet meer behandeld en de speler die het aangaat is veroordeeld tot nog een jaar uitkomen voor dezelfde club.
Het levert ieder jaar weer een hoop gespreksstof op. Voor welke club zal Pietje volgend jaar gaan spelen? Verruilt de veelscorende spits de club uit zijn geboorteplaats voor het beter betalende buurdorp? Gaat de spelverdeler het nu dan wel op een hoger niveau proberen? Bestuursleden, trainers, supporters en voetballers zelf houden alle transferperikelen nauwlettend in de gaten.
Transferperikelen? Bij de amateurs? Ja, inderdaad, zo wordt het al genoemd, terwijl amateurs (Frans voor liefhebber) toch geacht worden om hun hobby uit te oefenen zonder dat daar een financiële vergoeding tegenover staat. Of er bij iedere overgang van de ene club naar de andere ook daadwerkelijk betaald wordt, dat geloof ik niet. Feit is wel dat, vanaf de periode dat de trainerscaroussel ten einde is, het grote zoeken naar versterkingen in de spelersgroep begint en dat geld, zorgen voor werk, het halen van een rijbewijs of betaling in welke vorm dan ook, een rol speelt. Regelmatig hoor ik een club verkondigen dat men de selectie voor het nieuwe seizoen rond heeft. Of er moet zich nog een buitenkansje voordoen, anders hoeft er niks meer bij. Mensen we hebben het dus over amateurs!!
Ik begrijp best dat een speler, die al een paar jaar uitkomt in de hoofdmacht van zijn club, het eens een stap hogerop wil proberen. Voetbal is sport en wil je dat goed doen dan moet je er alles uithalen wat er in zit. Gewoon proberen. Kun je dat niveau aan, dan daar een paar jaar spelen en terug naar je oude cluppie om af te bouwen. Lukt het niet, dan ook met opgeheven hoofd weer terug. Je hebt het geprobeerd en daar gaat het om. Verhuizen en gaan spelen in het dorp waar je woont? Prima! Ik heb zelfs begrip voor de jongen die er voor kiest om bij de club te gaan spelen waar zijn schoonvader in het bestuur zit. Mocht vaders je eens een keer betrappen in dochters bed, dan zal hij immers, om dochters eer te redden, niet zo snel die hele goede voetballer van zijn eigen clubje de vernieling intrappen. Speel je echter bij de buren dan zijn twee gebroken knieschijven natuurlijk geen probleem.
Wat ik echter niet begrijp is dat er bijvoorbeeld vijfdeklassers zijn die zomaar tien nieuwe spelers kunnen begroeten. Wat voor motivatie ligt er aan ten grondslag om je huidige club te verruilen voor een club die op hetzelfde lage niveau speelt? Niet alle bestuursleden van die club zullen toch leuke dochters hebben? Wat ik ook niet begrijp waarom er op 15 juni gedurende de avond, bijna een tien kilomter lange file voor Heerenveen moet staan. Allemaal auto’s die de overschrijvingspapieren nog net op tijd naar het bondsbureau moeten brengen. Als ik toch van plan ben om het volgende seizoen voor een andere club uit te komen, dan beslis ik dat toch niet meer op de vijftiende? Dat heb ik overlegd met vrouw, vriendin, ouders of kameraden. Maak het netjes bekend bij je huidige club en neem op een volwassen manier afscheid van elkaar. Of zou er nou echt die dag nog een club komen die duizend euro per jaar meer biedt? Dan is het dus echt een kwestie van geld en moeten we ook stoppen met het praten over amateurvoetbal.
Arie Weits
Show Comments (0)