Een onvergetelijke week was het!

De routinier en het meest belovende talent van het Jeugdteam Kanaalstreek. Twee kreten die zonder veel moeite worden geuit. We hebben het dan over Maikel Platje (20) en Wessel Koomans (16) die het afgelopen seizoen uitkwamen voor Valthermond en Gasselternijveen. Koomans verruilt na de zomer het rood voor een oranje-witte combinatie uit Nieuw Buinen en ziet daarmee zijn status bevestigd. Op verzoek van FC Kanaalstreek keken de heren terug op de week die ze met het Jeugdteam Kanaalstreek in Spanje beleefden: “Onze verwachtingen waren met name op het sportieve vlak hoger! Dat we slechts vierde zouden worden, had niemand verwacht.”

Beats in de bus
Want na een ruime overwinning op een selectie van oud-spelers van het Jeugdteam waren de verwachtingen hooggespannen, op het moment dat de heren spelers en staf op zaterdag 28 juni in Ter Apel in een bus stapten voor een twintig uur durende busreis. Koomans: “In de bus ontstond al snel een goede sfeer dankzij de muziekinstallatie van Maikel. In de loop van de nacht bleek dat in de bus slapen lastig was. De slimme, misschien wel meer ervaren, jongens onder ons hadden een kussentje meegenomen om de harde stoelen van de bus iets te verzachten. Toch heeft de sfeer in de bus er geen minuut onder geleden.” Volgens trainer Nijgh is het uiterst nuttig om per bus te reizen, omdat de spelers elkaar in die fase beter leren kennen, hetgeen later in de week van pas kan komen. Platje: “Het groepsgevoel was snel aanwezig, want de eerste avond in Spanje hebben we gezamenlijk een restaurant opgezocht en een lekkere maaltijd geserveerd gekregen!” Dat het voor de voetballers geen vakantie was, maar de alles wel degelijk in het teken van presteren stond, werd ook al op de eerste Spaanse ochtend duidelijk: “De planning voor de rest van de dag bekend gemaakt, maar er werden nog een aantal regels benoemd zoals een zogenaamde avondklok en een verbod op alcohol voor zeven uur ‘s avonds.” Volgens Platje leverde dit geen problemen op: “Het was duidelijk wat de afspraken waren, en dus moet je gewoon zorgen dat je op de afgesproken tijd op de afgesproken plaats bent.”

Teleurstellende prestaties

Net als voorgaande jaren werd het toernooi geopend met een heuse ceremonie. Volgens Platje, die voor de vierde keer deel uitmaakte van het keurkorps, viel dat deze keer een beetje tegen, maar de verloting waarbij het Jeugdteam tien Adidas wedstrijdballen won, vergoedde wel het één en ander. Ook de overwinning op de eerste Spaanse tegenstander smaakte goed: “Er was spanning aanwezig bij de spelers, maar iedereen had vooral heel erg veel zin om te beginnen aan het toernooi. Dit was ook te merken tijdens de wedstrijd, want we zaten er vanaf minuut één bovenop. Dit leidde uiteindelijk tot een dik verdiende 4-0 overwinning. De euforie van de overwinning en het vrouwelijk schoon dat vanaf de verschillende terrassen werd aanschouwd, werd helaas beëindigd door de avondklok.” De tweede wedstrijddag leverde voor de team van trainers René Nijgh en Theo Gennissen twee teleurstellingen op. Koomans zegt hierover: “De eerste wedstrijd van de dag tegen een Noorse ploeg werd verloren. Naar mijn mening hebben we het niveau van de Noren onderschat en lieten we ons gemakkelijk uitspelen. Na de wedstrijd heerste veel teleurstelling. Maar na het woordje van René en Theo waren de spelers opgepept om de volgende wedstrijd tegen de Zambianen sterk te beginnen. De Zambiaanse ploeg was op papier de sterkste ploeg met vijf profvoetballers erin, waarvan twee uit het nationale elftal voor spelers tot 19 jaar. Ondanks het klasseverschil hielden we ons knap sterk en stond er na de eerste 20 minuten 0-0 op het scorebord. De tweede helft begonnen we weer sterk maar langzamerhand werd het klasseverschil steeds duidelijker waardoor de Zambianen op 1-0 kwamen. Ik denk door de extreme warmte en de vorige wedstrijd nog in de benen dat we het verder niet meer tegen konden houden en we verloren uiteindelijk met 3-0.” Platje zegt over de tweede toernooidag: “Met het gegeven dat wij niet naar huis zullen gaan met de beker gingen we terug naar het hotel. De teleurstelling was bij iedereen aanwezig, maar moeten we dan de overige drie dagen bij de pakken neer gaan zitten? Nee was het antwoord van de gehele groep. De doelstelling werd om de derde plek te pakken en er met elkaar een super week van te maken.”

Dat de teleurstelling nog nawerkte bleek de volgende dag, op het moment dat er gepresteerd moest worden. Platje zegt: “Na een toch nog gezellige avond zat iedereen om negen uur aan het ontbijt, maar nog wel met een nare bijsmaak van de dag ervoor. Maar uiteindelijk stonden alle koppen de juiste richting op en gingen we ons weer voorbereiden op de laatste wedstrijd om de derde plek. Het strand, zwembad en boulevard werden weer opgezocht door de spelers en begeleiding. Een betere voorbereiding op een wedstrijd is er toch echt niet, het bleef genieten. Om half zes was het dan weer zover: de wedstrijd om de derde plek. De wil om te winnen was voor de wedstrijd aanwezig, alleen toen het moest gebeuren lieten wij ons kennen. Een zeer zwakke pot van onze kant werd afgestraft met een 4-0 verlies. Deze vertoning kon echt niet door de beugel en dit werd ook duidelijk gemaakt. Het toernooi eindigde zo voor ons ook als een grote teleurstelling, want er had veel meer ingezeten.”

Einde avondklok

Toch eindigde dag met een hoogtepunt, want zoals elk jaar verviel na de laatste wedstrijd de avondklok voor één avond. Koomans: “In overleg zijn we als één grote groep naar een gezellige Nederlandse kroeg gegaan. Deze keer stond er de volgende dag geen wedstrijd op het programma dus werd er hier en daar een goedsmakend biertje achterover geslagen in een discotheek of in de Nederlandse kroeg. Ondanks dat het feest tot in de vroege uurtjes duurde, werd er van iedereen verwacht dat ze om negen uur aan de ontbijttafel stonden. Uiteraard lukte dit! De dag werd ingevuld aan het zwembad of weer aan de boulevard en later die middag aan het bekijken van de finale en de prijsuitreiking.” Tijdens deze prijsuitreiking mocht aanvoerder Platje naar voren komen om de Fair Play Cup in ontvangst nemen. Volgens Koomans een troostprijs, maar wel één waar de grootste beker tegenover stond. De laatste dag in Spanje stond in het teken van een excursie in en rond Camp Nou, de voetbaltempel van Barcelona. Volgens Platje was het logisch dat ook dit onderdeel van het programma een succes was: Het werd een leuk bezoek aan Camp Nou, iedereen had het naar zijn zin, wat niet gek is, want elke voetballiefhebber kan alleen maar genieten van zo’n geweldig stadion. Rond een uur of drie waren we terug in het hotel en werd we de bus volgeladen met onze spullen. Hierna volgde ook direct het vertrek richting Nederland.” Dat de inspanningen en indrukken hun tol eisten illustreert Koomans door te stellen dat de terugreis voorbij vloog: “Slapen zonder kussentje was deze keer geen probleem, haha!”