René Nijgh: “Flipover”

Vele trainers zweren erbij: de flipover. Op de flipover kan de trainer al zijn plannen met verschillende kleuren merkstiften duidelijk maken aan zijn elftal. Althans, dat is de bedoeling van de flipover. Als speler had ik een broertje dood aan de flipover. Eén blik naar de grote witte vellen en ik werd al duizelig. Duizelig van de lijnen, driehoekjes, rondjes, stippellijnen en vaak ook nog een aantal krachttermen. Niet zelden kreeg ik het idee dat we die middag tegen Real Madrid speelden.

Vaak had de tegenstander een geweldige spits, hele snelle buitenspelers en een echte spelverdeler centraal op het middenveld. De verdediging van de tegenpartij was elke week erg stug en gaven weinig kansen weg. Ik luisterde dan ook nooit tijdens de bespreking en keek al helemaal niet naar de flipovers. Had ik dat wel gedaan, dan ging ik waarschijnlijk met het lood in m’n schoenen het veld op. Want zoals gezegd, de meeste trainers vonden de tegenpartij toch wel een erg goede ploeg. Als ik de trainers had moeten geloven, dan hadden we elke wedstrijd voor de aftrap al met 3-0 achter gestaan.

Nu ben ik zelf trainer. En nog steeds heb ik een broertje dood aan de flipover. Ik ga er denk ik gemakshalve maar vanuit dat de spelers uit mijn selectie net zo zijn als ik en dus ook niet luisteren naar wat ik te vertellen heb. Toch heb ik me onlangs laten verleiden tot het ophangen van een aantal flipovers. Ik had een aantal weken eerder onze tegenstander aan het werk gezien en was dusdanig onder de indruk van deze ploeg, dat ik dacht er goed aan te doen één en ander op papier te zetten voor mijn spelers. In de trainingsweek voorafgaand aan onze wedstrijd hing ik vier grote vellen op in onze kleedkamer en gaf daarbij tekst en uitleg. Toen één van mijn spelers vroeg of hij nu het driehoekje of het rondje was wist ik eigenlijk al genoeg.

Dit ging niet werken. En dat bleek ook in de wedstrijd. Alles wat ik op papier had gezet, bleef op papier. Op het veld was er niks van terug te zien. We verloren de wedstrijd, dus al mijn voorbereidende werk was voor niets geweest. Na de wedstrijd zijn de flipovers in de prullenbak gegooid en besloot ik er niet meer aan te beginnen. Op het niveau waar wij acteren heeft het geen meerwaarde. De jongens geef ik elke week maar één opdracht: speel met je hart! Natuurlijk weten ze per positie wat er in grote lijnen van ze wordt verwacht, maar erg moeilijk maak ik het verder niet. Onze tegenstanders hebben namelijk geen geweldige spits of een weergaloze centrale middenvelder. Als dat namelijk wel zo zou zijn dan speelde hij niet in de vierde klasse.

Hiermee wil ik overigens absoluut niet denigrerend doen over het niveau waarop wij voetballen. Maar ik vind dat het allemaal wel erg wetenschappelijk wordt benaderd. Ik heb ook zo nu en dan contact met een collegatrainer om wat informatie uit te wisselen over de komende tegenstanders. Af en toe kan ik er m’n voordeel mee doen, maar eigenlijk kunnen die analyses me gestolen worden. Laatst had de trainer van onze tegenstander de flipovers per ongeluk laten hangen in de kleedkamer. Ik moest er smakelijk om lachen. Hij had ons schijnbaar laten analyseren, maar ik vermoed door iemand die slechtziend is. Wij spelen het hele seizoen al in hetzelfde systeem, maar deze trainer had toch echt op papier staan dat we 1-4-3-3 speelden. Ja, dan kan je wel 83 flipovers ophangen, maar dat gaat niet werken.

Wel noemde hij nog even dat onze nummer 9, Roy de Wijk, veel doelpunten maakt. Sterk staaltje analyseren dunkt me. Dat deed Roy die middag ook, scoren! Dus de directe tegenstander van Roy heeft of niet goed geluisterd naar zijn trainer of was gewoon niet goed genoeg. Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik het allemaal maar gelul in de ruimte vind. Laten we alsjeblieft ophouden om de spelers op dit niveau dood te gooien met informatie. Informatie die ze toch niet opslaan en bovendien levert het weinig tot niks op. Spelers willen gewoon lekker voetballen. De ene keer gaat het beter dan de andere keer. So be it!

Voor mij geen flipovers meer. Ik heb er echt nog steeds een hekel aan. En na mijn experiment met mijn elftal heb ik het nog steeds. Voetbal speel je niet op papier, maar op een veld. En dan kun je winnen, gelijk spelen of verliezen. En de volgende dag is het gewoon weer maandag.

René Nijgh...
René Nijgh…
  • Show Comments (0)

Je emailadres wordt niet gepubliceerd. Benodigde velden zijn gemarkeerd met *

Reactie *

  • naam *

  • email *

  • website

You May Also Like

Column: Weekendvoetbal?

Column over het weekendvoetbal, de toekomst van het amateurvoetbal? Geschreven door Arie Weits.

Tom Meijers: “Psst, Psst”

“Ja, vandaag ga ik het doen”, denk je. Je trekt je jas aan en ...

René Nijgh: “Wie is de beste?”

Afgelopen woensdag na de wedstrijd Barcelona-Bayern München zag ik op diverse sociale media de ...