Hij scoort niet zoveel als Edwin Drenth en heeft niet de techniek van Theo Gennissen, maar het is de mentaliteit waar Stephan de Vries het van moet hebben. In een jaar tijd brak de verdediger tot twee keer toe zijn scheenbeen: een blessure die menig (amateur)voetballer dwingt te stoppen of een stap terug te doen. Dit geldt niet voor de Vries, want hij herstelde en mocht als beloning in de kampioenswedstrijd van vorig seizoen nog tien minuten meespelen. Nu is hij weer helemaal fit en wil hij een stabiele tweedeklasser worden met Valthermond: “Wij moeten een begrip worden in de regio. Clubs moeten er tegenop zien om tegen ons te spelen”.
Spoedig herstel
Na zijn eerste beenbreuk kon de 27-jarige Stephan de Vries eind 2014 nog een aantal wedstrijden spelen, maar bleek zijn been toch weer gebroken te zijn. Een nieuwe operatie volgde na de winterstop, wat voor hem einde seizoen betekende. Een mooi seizoen voor iedereen die Valthermond een warm hart toedraagt, dat eindigde met het kampioenschap in de derde klasse. Het was een mooi doel om naar toe te werken voor de Vries, die een spoedig herstel kende: “Ik ben iemand die dan precies volgens het boekje, in samenspraak met de fysio, te werk gaat. In de kampioenswedstrijd mocht ik nog tien minuten invallen, mede dankzij het trainersduo Harris Huizingh en Albert Koops. Zij gunden mij dit ook. Helaas heb ik toen geen bal gehad, omdat mijn medespelers het niet vertrouwden en mij bewust niet aanspeelden, haha!”
Belangrijke periode
Aan de start van het de huidige jaargang sloot de in Valthermond woonachtige mandekker weer aan en is hij inmiddels alweer bezig aan zijn vijfde seizoen bij de plaatselijke trots. Dit was natuurlijk wel even weer wennen na een langdurige blessure en op een niveau hoger, zo erkent ook de Vries: “Ik moest echt wel even op gang komen, maar gelukkig durf ik nu weer de duels aan te gaan. Persoonlijk gaat het dus steeds beter en ben ik in principe weer fit”. Ook met zijn ploeg gaat het tot op heden crescendo in de tweede klasse, echter weet ook de Vries dat de verschillen pas in de tweede helft van het seizoen gemaakt worden: “We draaien leuk mee in de tweede klasse, maar er komt nu een belangrijke periode aan. We moeten nog wat punten halen om ons ieder geval veilig te spelen. Daarna kunnen kijken of er meer in het vat zit, want we zijn zeker hongerig naar meer. Misschien kunnen we tegen het einde van het seizoen nog een periode meepakken, als het kampioenschap en de periodes gunstig uitpakken, maar mijn seizoen is geslaagd als we in het linker rijtje eindigen!”
Goede teamspirit
Net als voorgaande jaren werd de basis voor de tweede seizoenshelft gelegd in Turkije, waar de Mondkers een goed trainingskamp beleefden. Iets wat de Vries nooit voorbij zal laten gaan: “Uiteraard was ik ook mee! Een prachtige ervaring om met een spelersgroep overdag hard te trainen onder perfecte omstandigheden en ‘s avonds gezellig met elkaar een biertje te drinken. Uiteraard ontbreekt een voetbalquiz ook niet tijdens deze week”. Het is dan ook niet alleen maar lang leve de lol, vertelt de defensieve kracht: “We bereiden ons voor op de tweede seizoenshelft en door de goede omstandigheden kunnen we zorgen dat we fysiek en conditioneel er weer goed op staan. Je pakt wel weer de nodige meters en het levert in ieder geval een goede teamspirit op”.
Koploper op bezoek
Of het trainingskamp ook gelijk punten oplevert in de eerste wedstrijd na de winterstop is nog maar af te wachten. Er wacht de blauw-witten namelijk een lastige tegenstander, in de vorm van koploper Noordster. De Pekelders komen op bezoek op ‘de Meent’ en de Vries denkt dat een stunt wel tot de mogelijkheden behoort: “Noordster is echt een goede ploeg. Ze hebben veel snelheid, fysieke kracht en scorend vermogen”. Dit laatste bleek wel in de heenwedstrijd in Oude-Pekela, toen Valthermond met maar liefst 7-1 weer naar huis werd gestuurd. In die zin hebben ze dus nog wat goed te maken, zo vindt ook de Vries: “Als wij minimaal dezelfde strijd en inzet op kunnen brengen zoals zij dat altijd doen, dan zit er zeker een stunt in. Helemaal met de heenwedstrijd in het achterhoofd”.
Hoogst haalbare
De Vries, in het dagelijks leven financieel adviseur en daarnaast voorzitter van Cultureel Centrum no. 11 in Valthermond, heeft als voetballer verder geen ambities: “Als ik naar mezelf als voetballer kijk, dan is de tweede klasse het hoogst haalbare voor mij en dat vind ik prima”. Dat is duidelijke taal van een voetballer die nog lang niet afgeschreven is, maar de Vries kijkt dan ook verder dan alleen het voetballer zijn bij Valthermond: “Ik hoop voor de jonge jongens een voorbeeld te zijn hoe ik ben als voetballer en hoe ik met de sport om ga. Het is een teamsport en ik probeer ten alle tijde klaar te staan. Niet alleen voor mijn medespelers, maar ook voor de technische staf en iedereen die de club lief heeft”.
Show Comments (0)