De tijd gaat zo snel dat je je nauwelijks realiseert hoe snel de tijd gaat. Inmiddels is het alweer bijna een jaar geleden dat ik afscheid nam van het voetballen in de Kanaalstreek. Er is veel veranderd en toch ook weer niet. Zoals je eigenlijk als geboren en getogen Gasselter verplicht bent, kom ik nog regelmatig kijken bij het geel-zwarte vlaggenschip, nadat ik een kopje koffie bij mijn ouders heb gedronken. Dus echt afscheid nemen kan ik ook weer niet.
De laatste dagen als GKC’er staan me nog altijd op het netvlies: op donkere en troosteloze donderdagen in mijn eentje in de auto vanaf Groningen. En zondag nog voor zonsopgang de gordijnen opentrekken om het dauw van het veld te trappen met teamgenoten die nog niet zijn bijgekomen van het stappen. Het idee om nog een seizoen door te gaan was er wel, maar de echte wil ontbrak. Motivatie is een gebruiksartikel dat je niet kunt kopen in de winkel. Net als talent overigens, maar daar praten we wel een andere keer over…
Dus een andere club: v.v. Glimmen. Op de fiets makkelijk te doen en op zaterdag spelen, dat houdt in dat er een dag extra is om bij te komen of om andere leuke dingen te doen. Wanneer je ergens nieuw bent, weet je nooit wat je kunt verwachten. Een paar keer meetrainen geeft je een eerste indruk, maar je weet dan nog niet of je een juiste keuze hebt gemaakt. Mijn eerste training werd ik van het veld gedragen met een gescheurde enkelband: het kon ook niet veel minder.
Hierna is het snel gegaan. Ik ben me snel thuis gaan voelen in Glimmen: een echte dorpsclub met heel veel gastvrije, sportieve en humoristische mensen. Het tweede elftal, waar de kunsten worden vertoond, is een mengelmoes van jong en oud. Wat de spelers bindt is dat zijn ze allemaal gek zijn van het voetbal: een middel voor gezelligheid en kameraadschap. Een familie, waarin je wel duidelijk kunt zien dat er verschillende moeders in het spel zijn.
Als verdediger probeer ik vooral mijn best te doen. Nogmaals, talent is niet te koop, ook niet ‘bie de Lidl’. Desondanks gaat het goed met de club, het eerste elftal doet mee om de bovenste plaatsen en ook het tweede kan de nacompetitie nauwelijks ontgaan. Leuk, zul je denken. Maar voor sommige spelers is dat meer een last dan een sportief toetje. Ze willen niet hogerop, niet promoveren, niet de kar op en volgende seizoen geen uitwedstrijden met 6-0 verliezen van Staphorst 3 of Be Quick Dokkum 6.
Het is goed zo en ik kan me daarin vinden. Al vind ik het idee om de periodetitel op Marktplaats te zetten toch wat overdreven. Het gaat mij niet uitmaken hoe dit seizoen eindigt, want ik heb sowieso al gewonnen. Glimmen zorgt voor een glimlach, al zullen mijn voetsporen op sportpark “Hoogte der Heide” nooit vervagen.
Show Comments (0)