Voetbalvereniging Buinen vinden we al sinds jaar en dag terug in de kelder van het zondagse amateurvoetbal. Het hoogtepunt in de recente jaren was de tweede plaats in de zesde klasse in het seizoen 2008 – 2009, toen het zes punten tekort kwam voor een kampioenschap. Eén van de mensen die er toen bij was, is elftalleider Jan Lubbers. De man die in het dagelijks leven werkzaam is bij vishandel Boels in Stadskanaal, vervult deze functie al sinds zijn afscheid als actief voetballer in 2000. De redactie van FC Kanaalstreek sprak met Lubbers over het reilen en zeilen bij een typische dorpsclub.
Blessure
Zoals zoveel elftalleiders in de Kanaalstreek is Lubbers (46) van origine voetballer. Een zware blessure was de oorzaak dat hij aan het eind van het seizoen 1999-2000 de voetbalschoenen aan de wilgen moest hangen. Lang duurde het niet voordat hij werd opgenomen in de technische staf van de vijfdeklasser: “Ik ben behalve elftalleider ook assistent-coach en bemoei me, waar nodig, ook met de technische zaken binnen de club. Op een uitstapje van drie seizoenen heb ik deze taken altijd bij Buinen 1 uitgevoerd.” Om aan te tonen dat Lubbers een echte clubman is, volstaat te melden dat het uitstapje binnen de club werd gemaakt: Buinen 2 stond drie jaar onder zijn leiding.
Want de vader van twee voetballende kinderen, waarvan één meisje, is inmiddels bijna dertig jaar verbonden aan v.v. Buinen. “In 1985 ben ik in het dorp gaan wonen én voetballen. Daarvoor woonden mijn moeder en zus in Borger. Uiteraard voetbalde ik toen ook al. Tot en met de B-junioren heb ik het groen van Borger gedragen. Nadat ik mijn dienstplicht vervuld had, veroverde ik een plek in het eerste elftal van Buinen, die ik tot 2000 heb behouden. Nadien ben ik dus taken buiten het veld gaan vervullen.”
Dorpsclub
Lubbers is vol lof over ‘zijn’ club, die hij omschrijft als een echte dorpsclub waar saamhorigheid en gezelligheid erg belangrijk is: “Bijna al onze leden zijn Buiners òf hebben een binding met het dorp. Hierdoor vervult de vereniging een belangrijke sociale functie in ons dorp.” Dat de spelers altijd voor de winst gaat mag duidelijk zijn, maar wanneer er een nederlaag wordt geleden, zal de sfeer er niet snel onder lijden. Lubbers onderstreept dit met de woorden: “Ondanks de moeizame resultaten op het veld, doen we het in de derde helft altijd erg goed!”
Want dat is Lubbers nog wel een doorn in het oog. Doordat het seizoen gestart werd met zeven langdurig geblesseerden werden er tot nu toe slechts vier punten gehaald. “Voor een kleine club als Buinen zijn blessures in deze aantallen niet op te vangen. Gelukkig zijn de meeste jongens weer terug op het trainingsveld, waardoor we goede hoop hebben om in de resterende wedstrijd nog flink wat punten binnen te halen.” De grote wens van Lubbers is om nog eens een promotie mee te maken bij de geelhemden, maar geheel realistisch voegt hij daar snel aan toe dat er dan wel een kwaliteitsinjectie van buitenaf nodig is: “We zien dat het aantal spelende leden niet groeit. Hoewel er de komende jaren wel een aantal jeugdspelers zal doorstromen naar het eerste elftal, is versterking van buiten de club altijd welkom. Dit zou onze prestaties zonder meer een boost geven.”
Roelof Arends
De promotie-droom van Lubbers zou volgend seizoen misschien wel al vorm kunnen krijgen, maar dan zal dit zonder de huidige trainer Roelof Arends gebeuren: “Voor Roelof was Buinen zijn eerste klus als hoofdtrainer. Je merkt dat er dan veel op zo’n man afkomt. Ondanks de nieuwigheid heeft hij het heel goed gedaan. In mijn ogen is Roelof een prima trainer, en bovenal een beste kerel.” Lubbers besluit met de opmerking dat het goed zou zijn om na drie seizoenen een nieuw gezicht voor de spelersgroep te hebben: “maar dat we laatste staan, ligt absoluut niet aan de trainer!”
Show Comments (0)