Vini, vidi vici: “Ik kwam, ik zag en ik overwon”, sprak Ceasar ooit. Na een dienstverband van drie seizoenen bij zaterdagclub SJS kwam Harris Huizingh bij Valthermond. Hij ging trainen en hij werd kampioen. Huizingh kijkt in een tweeluik terug op een geweldig seizoen met Valthermond en op het voetbal in het algemeen in de Kanaalstreek.
Door Arie Weits
Over de start…
“Ik was eerst best wel een beetje sceptisch”, zegt Huizingh eerlijk: “De gebroeders Veerbeek, Mark Woering en tweede keeper Erwin Timmer waren vertrokken en de voorbereiding verliep wisselvallig. Gelukkig kregen wij Rick Schlimbach, Gydo Buurman en Nieck van Klinken erbij. Rick had ik al een paar keer zien spelen. Hij ambieerde een plek op het middenveld, maar Albert Koops en ik waren van mening dat hij het spel beter voor zich kan hebben. Rick gooit enorm veel energie in een wedstrijd en van achteruit zou hij dan in kunnen schuiven. Dat is een gouden greep gebleken. Gydo kende ik al van de Mussel en ik wist dat hij elk seizoen goed is voor minimaal tien goals. Nieck kende ik van Ter Apel”
Volgens Huizingh zater er veel veel frustratie in de groep: “Vanaf het begin heb ik gehamerd op beleving en plezier. Wel werd er in de voorbereiding al hard getraind en was de opkomst groot. Ook de eerste competitiewedstrijd tegen Twedo ging door een persoonlijke fout verloren, maar voetballend waren wij beter. De week erop hebben we nog harder getraind en wij wonnen van Sweel en CEC.”
Waar de oefenmeester de wedstrijd tegen Sweel nog geen graadmeter vond, was hij wel tevreden over de prestatie tegen CEC: “Die wedstrijd speelden we heel goed en volwassen. Ik kreeg na afloop ook de complimenten van Geert Aalderink. We hadden hun volledig kansloos gelaten vond hij. Gek genoeg volgde daarop die enorme zeperd tegen Zuidlaren. Die wedstrijd zat alles tegen.” Volgens Huizingh betreft een collectief falen.
“Ook misten we onze aanvoerder Theo Gennissen. Theo is belangrijk voor ons. Hij is echt de leider van de groep en hij had die wedstrijd wellicht nog om kunnen draaien. Ik heb de week erna niet echt het accent op die wedstrijd gelegd. Vanaf dat moment begon het echter wel te draaien en wonnen we vijf keer op rij. Het voetbal was een genot om naar te kijken met als hoogtepunt het duel tegen Titan. Daar wordt nu nog over gesproken. Prachtige ambiance, mooi weer, twee aanvallende ploegen en een spannend scoreverloop. Gelijke spelen waren er tegen Musselkanaal en Sleen.”
Over het kampioenschap…
“In de winterstop hebben wij een geweldig trainingskamp in Turkije gehad. Ik weet wel dat de buitenwereld vaak denkt dat het een feestweek is, maar wij hebben daar goed en hard getraind. ’s Avonds was er uiteraard tijd voor gezelligheid en de sfeer in de groep werd nog beter. Op onze beide backs na was de groep ook helemaal compleet en de saamhorigheid die Valthermond altijd kenmerkte kwam helemaal terug.” Tijdens het trainingskamp hebben assistent-trainer Albert Koops en Huizingh breeduit gesproken over wat er voor Valthermond nog in het vat zou zitten.
“Een plek bij de eerste vier was ik van overtuigd. Maar Rick Schlimbach en Edwin Drenth zeiden in de voorbereiding al dat we kampioen zouden worden. Niet geheel toevallig zijn ze ook beide de gangmakers in de groep. Rick was natuurlijk nieuw en zag de voetbalkwaliteiten in de groep. Drenth is voor dit niveau van buitencategorie en is nergens bang voor. Hij gaat altijd uit van eigen kracht. Hij zegt, net als Theo, ook altijd rake dingen tijdens besprekingen.” Vervolgens verloren de blauw-witten na de winterstop alleen van Titan én ze wisten de laatste tien wedstrijden van het seizoen allemaal te winnen: “Er kwam steeds meer vertrouwen in de groep. Ook de drie wedstrijden nadat wij kampioen waren, wonnen wij. De groep wilde ten koste van alles ook deze wedstrijden winnen. Dat hoort ook zo, vind ik. Dat getuigd van respect naar de andere clubs in onze klasse.”
Morgen geeft Harris Huizingh zijn visie op de spelersgroep van Valthermond, de club Valthermond én het voetbal in de Kanaalstreek…
Show Comments (0)