Voor een profvoetballer is het de normaalste zaak van de wereld, maar voor een zeer bescheiden amateurvoetballer is het best speciaal: een spelersbus is helaas niet voor iedereen weggelegd. Er bestaan natuurlijk uitzonderingen, zo ook voor GKC een aantal jaren geleden. Onze toenmalige trainer had enige connectie met een Duitse busmaatschappij en dus konden we tegen een gereduceerd tarief meereizen. Onze bestemming was het sportpark van DOS 63’. Deze afkorting staat voor Drogsteropslagen. De club heeft de thuishaven in Linde, op een steenworp afstand van Zuidwolde. Dat de inwoners van Linde niet zoveel meemaakten werd al gauw duidelijk. Toen de witte touringcar, gevuld met spelers en supporters, zijn weg vond op de half verharde hoofdstraat van het dorpje, keken de meeste mensen alsof ze een roze olifant tussen de Lindense bomen zagen vliegen.
Eenmaal aangekomen op het sportpark was er weinig tijd voor een warming up. Voor de Duitse buschauffeur was het ook een zondag, dus we waren keurig te laat. De eerste 45 minuten van de wedstrijd waren niet noemenswaardig: veel kansen voor GKC, met één doelpunt tot gevolg. De tweede helft was een verhaal op zich. Na 50 minuten voetbal ging de scheidsrechter na een versnelling in de cirkel als een stervende zwaan naar het gras. Een blessurebehandeling bleek niet voldoende, de beste man kon niet verder. Het GKC-kamp zag de bui al hangen: “Zijn we een keer met de bus, wordt de wedstrijd gestaakt…”
Na enig overleg kregen we uitsluitsel. Er was een persoon gevonden die het restant van de wedstrijd voor zijn rekening wilde nemen. Het minder goede nieuws was dat deze meneer er al een stevige derde helft op had zitten. Na deze bijzondere wissel ging de wedstrijd als een nachtkaars uit. We liepen uit naar 0-4 en het einde kwam in zicht. DOS zette nog een keer de aanval in, maar deze werd abrubt afgefloten, iedereen keek verbaasd naar de inval-leidsman. Als een jong veulen bewoog hij zijn onderlichaam siervol over de omheining, in een mum van tijd ontstrikte hij zijn sportbroekje en liet hij de natuur de vrije loop gaan in het arme struikgewas. Na deze sanitaire stop blies de fluitende wildplasser gauw voor de laatste maal, 0-4 eindstand.
De Duitse buschauffeur was zeker niet van plan om over te werken, maar als hij de kaart wat beter bestudeerd had kon hij misschien weten dat op de terugweg ook een snelweg richting Gasselte liep. Het lauwe flesje bier, de Duitse schlager op de achtergrond en de lange terugreis hinderde totaal niet..
Nu besef ik trouwens wel dat dit één van de weinige keren is geweest dat ik de scheidsrechter na afloop geen hand heb gegeven.
Show Comments (0)