Arie Weits: “Ik heb een blauw-wit hart!”

Collega-columnist René Nijgh schreef onlangs een column met zo ongeveer dezelfde titel als dit stukje proza van mij. Hij begon echter met een vraag, waar ik bij het begin van mijn schrijven al zeker weet dat ik een blauw-wit hart heb.

Op mijn achtste verjaardag was het dan eindelijk zover. Kleine Arie mocht op voetbal. Bij de plaatselijke sporthandel Bijl werden Quick voetbalschoenen en het beroemde blauw witte tenue gekocht. Ja mensen, in die tijd moest jezelf een tenue aanschaffen. Bijna niet voor te stellen, want tegenwoordig wordt “F-‘k weet niet hoeveel” al gesponsord. Moeder Weits zag het eigenlijk helemaal niet zitten. Bij ons in de familie komt een huidziekte voor, waardoor blaren en wondjes bij het minste of geringste ontstaan. Een paar enorme knielappen à la Jan Jongbloed brachten enige uitkomst, maar feit blijft dat ik grootafnemer van pleisters was.

Ik begon in Welpen 3 en hoewel ik geen al te groot talent was, werkte ik mij langzaam op naar de A1. Ik had de pech dat ik altijd achter een lichting met Albert Koops aan kwam. Jaar in, jaar uit, werd dat elftal kampioen met promotie als gevolg. Mijn elftalletje kon het jaar er op er dan weer tegen knokken dat we niet degradeerden. Geen probleem, het vormt je karakter. Dat karakter zorgde er ook voor dat ik als A-junior op de zaterdagmorgen met de selectie mee mocht trainen en het jaar erna mijn debuut in het eerste kon maken. Een prachtige tijd volgde. Valthermond was voetbalgek en wij als spelers al helemaal. Drie keer in de week trainen was standaard. In de voorbereiding trainden wij zelfs wel om 06:00 uur ’s morgens, om na school of werk ons weer te melden voor een training of wedstrijd. Gekkenwerk? Misschien wel, maar van de hele selectie van twintig man ontbrak er niet één.

Beslissingswedstrijden voor 5.000 toeschouwers, spelen tegen Ajax, Barcelona en KV Mechelen. Geen training ging er uit. Sneeuw? Oranje bal en gaan. Na afloop gezamenlijk snert eten. Daar zorgde kantinebaas Smid dan weer voor. Bij afgelasting was het klaverjassen in de kantine, die dan blauw stond van de rook en de volgende dag stonk naar verschaald bier. Van te voren uiteraard wel eerst even trainen. Ik heb van mijn achttiende tot mijn 35e bij de eerste selectie gezeten en al die jaren maar één trainer gehad: Wim van der Heuvel. Aan hem zal ik nog wel eens een aparte column wijden: unieke man.

Eenmaal gestopt bij het eerste kreeg ik een meningsverschil met het toenmalige bestuur en besloot ik ergens anders te gaan voetballen. Wel bleef ik lid van de club. Het zilveren speldje voor 25 jaar lid had ik inmiddels allang, maar dat gouden kleinnood voor vijftig jaar wil ik ook. Drie jaar heb ik bij Stadskanaal gespeeld. Eén jaar in het tweede en daarna in het vierde. Drie leuke jaren gehad: niks mis met Stadskanaal. Leuke mensen ontmoet en veel plezier gehad. Tijd heelt echter alle wonden en die andere blauw-witte club bleef trekken. Toen wijlen voorzitter Wim Koops, tevens mijn biljartleermeester, mij voor een bestuursfunctie benaderde ging ik terug. Het klinkt misschien hautain of idealistisch, maar ik wilde wat terug doen voor de club waar ik al die prachtige tijden had gehad.

Inmiddels zit ik al weer negen jaar in het bestuur en ben ik hard op weg naar mijn gouden speld. Nog steeds vind ik het een unieke club. Met vrijwilligers draaien we de kantine zeven dagen in de week. Zelfs als er een jeugdteam traint is de kantine open. Kan dat uit? Nee waarschijnlijk niet, maar we doen het wel. Met de kerst brengen we zo’n 150 rollades rond om de vrijwilligers te bedanken voor hun inzet. De nieuwjaarsborrel wordt door ruim honderd mensen bezocht om het bestuur en overige leden “veul heil en zeeg’n” te wensen. Job Ottens werd vorig jaar onderscheiden voor zeventig (!) jaar lidmaatschap, Jelke Bosch volgt dit jaar. En natuurlijk zijn er bij ons ook wel eens onenigheden, maar is er eens een familie die getroffen wordt door leed, dan sluiten de gelederen zich en zorgen wij voor steun.

Om met dezelfde woorden als René te eindigen: Ja, ik heb een blauw wit hart!