Eén van de dingen die echt onmisbaar is in ieder voetbalteam, en iets dat er zonder veel moeite ook altijd zal zijn. Iemand met een persoonlijkheid, waarvan je over jaren nog verhalen kunt vertellen en waarvan je weet dat het nooit de laatste is. Een man met passie voor de sport, maar met talent voor onkunde.
Elk team heeft hem, ik weet het zeker. GKC 2 of Stadskanaal 5: iedereen heeft een echte ‘Henkie’. Henkie is het pseudoniem voor een voetballer die er altijd is, maar vaak wat aan de late kant. Een man die altijd zal gaan voor de bal en vaak de tegenstander raakt, maar een gele kaart zal hij waarschijnlijk nooit zien. In het veld zo snel als de wind, in de derde helft af en toe traag van begrip.
Onze Henkie ken ik al sinds de basisschool, sindsdien is hij bijna niet veranderd. Toen werden ook al de shirtjes vergeten en wist hij nooit hoe laat er gevoetbald moest worden. Toen ik vroeger bij hem kwam, zat hij negen van de tien keer voor de televisie, in het begin van tijd om tekenfilms te kijken en op latere leeftijd Discovery met een stropdas om zijn voorhoofd geknoopt. De meest gedenkwaardige confrontatie met Henkie was toch wel toen hij zich na de wedstrijd zich vergiste in een spijkerbroek. Hij dacht dat de mijne die van hem was, toen ik hem daar op aansprak volgde het woord ‘sorry’ en rukte er abrupt nog een knoop af: typisch Henkie.
Hij kan dan wel onhandig en onkundig zijn, maar positief en sportief zal te allen tijde voorop staan. Nooit zal hij zeuren op de medespelers of scheidsrechter en altijd zullen zijn voorzetten over de grond gaan. Begrijp me niet verkeerd, Henkie is een intelligent man. Sterker nog, tegenwoordig gaat hij als dokter door het leven. Maar als zijn hoofd datgene is wat ik kort voor een operatie als laatste zal zien, dan zal ik echt niet lekker slapen.
Show Comments (0)